półwytrawne

demi-sec | medium dry | semi dry

syn. abboccato, demi-sec, félszáraz, halbtrocken,  medium-dry, meio seco, semiseco; wino z dostrzegalną słodkością; formalnie, zgodnie z prawem unijnym, określa wino spokojne zawierające 4–12 g/l cukru resztkowego, a nawet do 18 g/l przy wysokiej kwasowości; wystarczająco wytrawne, by móc je pić zarówno przed posiłkiem, jak i w jego trakcie; we Francji wina p. (demi-sec) oznaczają kategorię pośrednią między winami wytrawnymi (sec) a moelleux; w Unii Europejskiej oznacza także słodszy styl szampana lub win musujących umownie zawierających 32–50 g/l cukru resztkowego (w polskiej terminologii jest to wino musujące półsłodkie); aby otrzymać taką słodkość szampana dodaje się po dégorgement około 7–10% liqueur d’expedition; zawartość cukru może zależeć od przepisów danego kraju;  słodkość win musujących i spokojnych; dosage de tirage; dosage d’expedition; style szampana; próg percepcji; off-dry

pomarańcza

orange

aromat owocowy występujący w wielu białych winach, szczególnie w muszkatach i rieslingu, winach likierowych (np. zbotryfikowanych białych winach bordoskich), wzmacnianych, w tym w winach VDN; jest w palecie aromatycznej win z Doliny Loary (z winnic Monlouis, Vouvray, Côteaux-du-Layon, Quarts-de-Chaume z odmiany chenin blanc), a także alzackim pinot gris; często wina o tym aromacie mają żywy, pikantny charakter; aromat lekko podsuszonej skórki pomarańczy występujący w wielu młodych, białych winach z dojrzałych zbiorów, ale także w niektórych czerwonych (np. rioja); niuanse smakowe i zapachowe kandyzowanej skórki tego owocu miewają najlepsze bardzo stare sherry oloroso, np. Matusalem z bodegi Gonzales Byass (VORS); terminu „skórka pomarańczowa” używa się do określenia koloru starych win, szczególnie likierowych; owoce cytrusowe

pomarańczowy kwiat

orange blossom | fleur d'oranger

aromat kwiatowy obecny w niektórych białych winach; złożony zapach zmieniający się od kwiatu pomarańczy po zapach różany; cecha aromatyczna każdego sauvignon i innych białych odmian aromatycznych

pomidory

tomato | tomate

smak dojrzałych p. można znaleźć w niektórych białych winach (np. sylvaner) i czerwonych (np. merlot, pinot noir i różnych winach włoskich); wyróżniający się aromat liści p. mają niektóre sauvignon blanc, kiedy przed winifikacją celowo utleniono sok z winogron; także kolor pewnego stadium starzejącego się wina; piwonia

poprawianie wina

amelioration

dosyć trafne określenie różnych sposobów polepszania jakości wina, nie zawsze zgodnych z prawem, głównie przez duże, komercyjne firmy produkujące tanie wino do marketów; niedostatki wina tuszuje się poprzez dodawanie cukru, wody, kwasu, moszczu winnego, a także odświeżanie starego wina młodym; większość krajów winiarskich reguluje szczegółowo różne rodzaje praktyk winiarskich chroniących rynek wina

poprawne

correct wine | vin correcte

wino o niezbędnych cechach wynikających ze swego pochodzenia i typu, bez wielkich oczekiwań co do jego jakości, ale bez wad

popularne

generic wine | vin générique

ogólne, niezastrzeżone specyficzną nazwą wino, będące zwykle kupażem różnych odmian w danym regionie; określa wino markowe (brand), w odróżnieniu od vin de cru lub château; w żadnym przypadku określenie to nie ma konotacji pejoratywnych; terminu tego używa się także do określania apelacji regionalnych, np. AOC Bordeaux, AOC Bourgogne, jako przeciwstawienie apelacjom gminnym; we Francji określa się też tak wina z Nowego Świata, podobne w stylu do win mających w swej nazwie znane europejskie regiony, np. chablis czy chianti; obecnie jest to już zabronione przez prawo; z tego powodu australijski Penfolds zmuszony był zmienić nazwę jednego z najsłynniejszych win australijskich Grange Hermitage na Penfolds Grange; amerykańskie prawo definiuje określenie semi-generics, dopuszczające określenie stylu wina odnoszącego się do takich win, jak np. chablis lub chianti, pod warunkiem, że po nazwie umieści się określenie „generic white wine” lub „generic red wine” (popularne białe lub czerwone wino); regionalne; jug wine; pospolite

porto

port | porto millésimé

wzmacniane, oryginalne, czerwone (rzadziej białe) deserowe wino produkowane w różnych stylach, najsłynniejsze oprócz madery wino Portugalii, dawniej nazywane winem Anglików; różni się od innych win z powodu unikalnych cech, takich jak różnorodność stylów, które zakakują bogactwem i intensywnością niezrównanych aromatów, trwałością aromatu i smaku, wysokim stężeniem alkoholu (zwykle 19–22%), szerokim zakresem słodkości (słodkość porto) i kolorów; niektórzy uważają je za najlepsze słodkie czerwone wino na świecie; biorąc pod uwagę sposób dojrzewania p. rozróżnia się styl ruby (porto ruby) i tawny (porto tawny); dokonując zakupów, dobrze jest orientować się nieco, co może zawierać etykieta potencjalnego p.; zwykle są to właśnie określenia związane z jego stylem czy rodzajem; od 1960 r. p. dzielą się na dwie zasadnicze kategorie: porto dojrzewane w kadzi oraz porto dojrzewane w butelce; porto białe, którego produkcja jest stosunkowo niewielka, po wielu latach dojrzewania w beczce osiąga złoty kolor, podobny do bardzo starych tawny; także określenie słodkiego aromatu wina z nieco rodzynkowych lub przejrzałych winogron przypominający porto vintage, krótko dojrzewanego w dębie; p. wytwarza się z odmian touriga nacional, touriga franca, tinta roriz, tinto cão i sousão