gallo nero

black rooster | coq noir

(wł.) charakterystyczny czarny kogut, logo chianti classico symbolizujące wina ze strefy Chianti Classico; utworzyła je w 1924 r. grupa 33 producentów; od 1987 r. oficjalny znak tej strefy

gałka muszkatołowa

nutmeg | noix muscade | muscade

przyjemny, korzenny zapach przyprawy podobnej do goździków, typowy dla niektórych czerwonych win, szczególnie dojrzewających w beczce; występujący w winach z hiszpańskiego Penedes, winach rodańskich, winach z Roussillon i Corbières oraz białych, słodkich, dojrzałych winach likierowych, np. z dojrzałych gron chenin blanc z Coteaux du Layon; aromat ten niekiedy występuje w nieco przejrzałych czerwonych winach z Chateauneuf du Pape, w zintegrowanych z aromatem goździków niektórych winach z Roussillon oraz hiszpańskich; aromaty korzenne (przyprawowe)

garafao

(port.) duża butla, zwykle różnej pojemności, nawet powyżej 25 l, często opleciona wikliną, służąca do przechowywania lub starzenia wina; madera; demi-john

garażowe wino

garage wine | vin de garage | micro-chateau | micro-cru

często ironiczny termin używany dla określenia win wytwarzanych w bardzo małej winnicy, o małej produkcji; początkowo „garagistes” nazywano niezależnych i przedsiębiorczych winiarzy w Bordeaux; po raz pierwszy zwrócił na nich uwagę wpływowy krytyk winiarski Robert M. Parker; ich wina nie przystawały do bordoskiej tradycji wytwarzania tego trunku; produkowali oni owocowe, wielkie i śmiałe, wysoce ekstraktywne, dębowe wina, jednak bardziej przystępne niż tradycyjne – wymagające długiego starzenia; zwykle wina nadmiernie i bez uzasadnienia kosztowne, np. Chateau Le Pin z Pomerol lub Chateau Valendraud z Saint-Emilion; czerwone g.w. oznacza wino potężniejsze, często o wyższym stężeniu alkoholu, bardziej owocowe; w winach białych styl ten objawia się przede wszystkim bardziej dębowym smakiem, z pewną ilością cukru resztkowego; puryści zarzucają tym winom, że nienajlepiej się starzeją i nie odzwierciedlają swojego terroir oraz typowości użytych odmian winorośli; winiarzom tworzącym takie wina zarzuca się brak poszanowania dla tradycji i terroir regionu; często jest to dwuznaczny komplement dla wina, które pochodzi z mało znanej winnicy, bez „rodowodu”; alternatywnie wina takie bywają określane jako „super-cuvée” lub „microchâteau”; aby uzyskać g.w. eliminuje się 3/4 zawiązków gron, obcina się częściowo liście od strony wschodniej i całość na 3 tygodnie przed zbiorami, zbiór winogron następuje w niezwykle szybkim tempie, aby utrzymać owoce w najlepszej kondycji, zbioru dokonuje się ręcznie i winifikuje się przynajmniej w 200% nowych beczkach; dąb; dębowe

garrafeira

(port.) lub frasqueira; określenie na etykietach wina sugerujące jego wyższą jakość, porównywalne z amerykańskim reserve, réserve spéciale, private reserve itp.; aby móc umieścić to określenie na butelce, czerwone wino musi dojrzewać przynajmniej przez 3 lata (2 lata w beczce i rok w butelce) przed wypuszczeniem na rynek, a białe przez rok (6 miesięcy przed zabutelkowaniem i 6 miesięcy w butelce), ponadto musi zawierać przynajmniej 0,5% alkoholu więcej niż wino regularne; w odniesieniu do madery oznacza wino starzone przez minimum 20 lat w drewnianej kadzi; także nazwa prywatnego składu lub piwnicy na wino; madera vintage

garrigue

shrub | garrigues | herbacé

(fr.) aromat roślinny obecny w czerwonych winach śródziemnomorskich, szczególnie w południowej Francji; trudne do zdefiniowania określenie ziołowego aromatu win pochodzących z Doliny Rodanu (z Chateauneuf du Pape), Prowansji, Langwedocji, Roussillon, używane przez miejscowych degustatorów („garrigues” to określenie stoków wzgórz pokrytych niskimi krzewami, bylinami, ziołami i innymi roślinami, przypominającymi zapach mieszaniny lawendy, tymianku, rozmarynu, liści laurowych); sugeruje coś więcej niż tylko zapach prowansalskich ziół, obejmuje również ziemisto-ziołowe aromaty o różnym stopniu intensywności; ten typ aromatu tworzą przede wszystkim odmiany grenache, carignan, mourvèdre; w Polsce praktycznie nieużywane, ale niekiedy pojawiające się na etykietach win langwedockich; niezwykłe wina o takich aromatach powstają w Mas de Daumas Gassac, francuskiej winnicy założonej przez rodzinę Guibert w 1971 r. (vin de pays L’Herault), przy pomocy wybitnego enologa Émile Peynauda; ziołowe