często ironiczny termin używany dla określenia win wytwarzanych w bardzo małej winnicy, o małej produkcji; początkowo „garagistes” nazywano niezależnych i przedsiębiorczych winiarzy w Bordeaux; po raz pierwszy zwrócił na nich uwagę wpływowy krytyk winiarski Robert M. Parker; ich wina nie przystawały do bordoskiej tradycji wytwarzania tego trunku; produkowali oni owocowe, wielkie i śmiałe, wysoce ekstraktywne, dębowe wina, jednak bardziej przystępne niż tradycyjne – wymagające długiego starzenia; zwykle wina nadmiernie i bez uzasadnienia kosztowne, np. Chateau Le Pin z Pomerol lub Chateau Valendraud z Saint-Emilion; czerwone g.w. oznacza wino potężniejsze, często o wyższym stężeniu alkoholu, bardziej owocowe; w winach białych styl ten objawia się przede wszystkim bardziej dębowym smakiem, z pewną ilością cukru resztkowego; puryści zarzucają tym winom, że nienajlepiej się starzeją i nie odzwierciedlają swojego terroir oraz typowości użytych odmian winorośli; winiarzom tworzącym takie wina zarzuca się brak poszanowania dla tradycji i terroir regionu; często jest to dwuznaczny komplement dla wina, które pochodzi z mało znanej winnicy, bez „rodowodu”; alternatywnie wina takie bywają określane jako „super-cuvée” lub „microchâteau”; aby uzyskać g.w. eliminuje się 3/4 zawiązków gron, obcina się częściowo liście od strony wschodniej i całość na 3 tygodnie przed zbiorami, zbiór winogron następuje w niezwykle szybkim tempie, aby utrzymać owoce w najlepszej kondycji, zbioru dokonuje się ręcznie i winifikuje się przynajmniej w 200% nowych beczkach; dąb; dębowe