assemblage unikalnych białych odmian winogron, znakomity aperitif winifikowany jako wytrawny, półwytrawny lub słodki (słodkość porto); kolor zależy od długości starzenia; w handlu dostępny jako reserve, ale także jako porto ze wskazaniem wieku (10-, 20-, 30- lub 40-letnie); porto; tawny ze wskazaniem wieku
(port.) lub dated port, styl porto z jednego rocznika, dojrzewającego w dębie przez przynajmniej 7 lat przed zabutelkowaniem; mimo że jest to porto rocznikowe, jest ono całkiem inne niż vintage; stosunkowo długi pobyt w beczce czyni je raczej swoistym rocznikowym tawny; trudne może być rozróżnienie dobrego 10-letniego p.c. od 10-letniego porto tawny; p.c. jest winem wyższej jakości: musi mieć na kontretykiecie wskazany rok zabutelkowania; jeśli jest bardzo stare, należy zwracać uwagę, aby różnica między rocznikiem wina a rokiem butelkowania nie była zbyt duża, ponieważ już w butelce ten typ porto niewiele zyskuje; Rolf van der Niepoort, współwłaściciel rodzinnej firmy winiarskiej Niepoort powiedział kiedyś: „wintage jest królem porto, a colheita jego prezydentem”; p.c. oznacza także zbiór, szerzej rocznik wina; crusted port; white; porto ruby; porto tawny ze wskazaniem wieku; porto vintage charakter; vintage z pojedynczej winnicy; colheita madeira
kategoria i styl wysokiej klasy porto, do której należy porto z jednego rocznika (porto rocznikowe), porto vintage z pojedynczej winnicy, niektóre LBV, crusted port, butelkowane na tyle wcześnie, że mogą starzeć się i rozwijać w butelce przez dłuższy czas, oraz porto ruby (reserve); wina te określa się też jako styl ruby; w odróżnieniu od porto dojrzewanych w zbiornikach, w których następuje kontrolowane utlenianie się wina, ta kategoria porto dojrzewa w warunkach redukcyjnych; różnicę najłatwiej zrozumieć, porównując np. 20-letnie vintage z 20-letnim porto colheita; wina tej kategorii z zasady nie są klarowane i filtrowane, wymagają więc starannej dekantacji z uwagi na spory osad
kategoria porto dojrzewającego przez różny czas głównie w ogromnych dębowych kadziach, ale także w zbiornikach ze stali nierdzewnej lub betonu; są to: porto białe, porto ruby, porto tawny, porto tawny ze wskazaniem wieku, porto colheita, porto vintage character i większość LBV; butelkuje się je dopiero wtedy, gdy uzna się je za gotowe do picia; poza kategorią porto tawny ze wskazaniem wieku większość tych win jest klarowana, filtrowana i gotowa do spożycia; zwykle wina te nie zyskują wiele na dłuższym leżakowaniu po ich zabutelkowaniu i nie wymagają dekantowania; wina dojrzewane w beczkach najczęściej zamykane są łatwymi do otwierania korkami, takimi, jakich używa się do koniaków czy armaniaków
(ang.) lub crusted port, porto skorupkowe; namiastka porto rocznikowego (porto vintage) określanego czasem jako porto biedaków; nie jest to porto rocznikowe, ponieważ jest zestawiane z dwóch lub trzech roczników, wcale lub w niewielkim stopniu filtrowanych; podobnie jak porto vintage kontynuuje dojrzewanie w butelce (2 lata w beczce i 3 lata w butelce przed sprzedażą), jak vintage wymaga dekantacji; jedyną datą, która może pojawić się na etykiecie, jest data zabutelkowania trunku (!); nazwa pochodzi od osadów i skorupy pojawiających się w butelce, podobnie jak w prawdziwym vintage; z uwagi na cenę i jakość może być najlepszą alternatywą dla vintage; produkowane jest przez niewielu wytwórców; crust
(ang.) lub vintage; najbardziej prestiżowy, najbardziej długowieczny typ porto wytwarzany z jednego rocznika; w odróżnieniu od innych porto rocznikowych (porto vintage z pojedynczej winnicy czy porto colheita), vintage jest w pełni winem deklarowanym i poddanym surowym regułom; butelkowanie musi nastąpić między dniem 1 lipca 2. roku po zbiorze a 30 czerwca 3. roku po zbiorze; zamiar deklaracji vintage w odpowiednim czasie musi być zgłoszony do Instituto de vinho do Porto (IVP), razem z próbkami i oświadczeniem o ilości wina przeznaczonej na rynek; dopiero po otrzymaniu aprobaty IVP, który gotów jest zagwarantować jakość wina, następuje faza decyzyjna o deklarowaniu porto; nie zawsze cała ta procedura kończy się deklarowaniem danego rocznika; zwykle na każde 10 lat przypadają 3–4 deklaracje vintage; vintage uważa się za jedno z najlepszych win świata, stąd zawsze jest probieżem jakości produktów danego domu winiarskiego (zwykle jest to mniej niż 1% produkowanego wina) oraz stanowi o reputacji producenta; mimo ogromnego doświadczenia, zdarzają się vintage słabe, stąd bierze się duża ostrożność przy deklarowaniu wina; wiele butelek można wypić i wiele wieczorów spędzić, rozprawiając nad przewagą jednego rocznika nad innym, jednego producenta nad drugim; dyskusje te jednak nie zmieniają faktu, że wino porto vintage jest otoczone pewną mistyką; bez szkody dla jakości vintage może być konsumowane w ciągu 3 dni od otwarcia butelki, przy użyciu np. korka typu Vacuvin można czas ten wydłużyć o kilka następnych dni; bardzo stare vintage, z uwagi na ich kruchość, lepiej wypić wcześniej; starym vintage zwykle wymienia się korki po około 30–40 latach, głównie u producentów, gdzie zapasy starego porto są największe; oczywiście jak każde wielkie wino vintage potrzebuje odpowiedniego szkła, które uwydatni jego cechy (za idealne uchodzą kieliszki firmy Riedl); młode vintage jest pełne ciała, często ściągające i cierpkie; dojrzewając w butelce, staje się coraz gładsze, coraz bardziej harmonijne i eleganckie, stopniowo tracąc początkową cierpkość, osiągając równowagę, złożoność i charakterystyczny bukiet, w którym wyczuwalna jest czekolada, kakao, kawa, cygara, cynamon i pieprz oraz zanikające z wiekiem aromaty owocowe; vintage jest długowieczne, może przetrwać 10–50 lat
(port.) lub ruby reserve port; najprostszy, najmniej kosztowny styl porto; nazywany tak chyba dla jego młodego, świeżego, głębokiego, rubinowego koloru, prostych, owocowych aromatów, bez ciała swoich starszych odpowiedników; kupaż ruby tworzony jest z przynajmniej jednorocznych win, po czym dojrzewa w dębowych, wielkich balseiros (częściej jednak w cementowych lub zbiornikach ze stali nierdzewnej) nawet powyżej 3 lat i zostaje rozlany do butelek, zanim utraci charakterystyczną dla tego stylu młodość; przez 200 lat było to najpopularniejsze porto w Anglii, stanowiąc bazę każdego „long drinka” w postaci słynnego „port and lemon”, czyli porto z cytryną; ten rodzaj porto nie nadaje się do dłuższego przechowywania, najlepiej skonsumować je wkrótce po jego zakupie; obecnie w modzie jest bardziej prestiżowe porto rocznikowe, porto vintage character czy LBV
(ang.) syn. aloirado (port.); najbardziej powszechny styl porto, wymagający długiego starzenia; całkowicie różne od stylu porto ruby, dojrzewa długo w beczkach aż do uzyskania bursztynowobrązowego (płowego) koloru; jednak zwyczajne, tanie p.t. zwykle nie jest wiele starsze od przeciętnego ruby; te niedrogie p.t. wytwarza się przeważnie z lżejszych win z Baixo Corgo, bywa że rozcieńcza się je białym porto, przez co staje się bardziej różowe; prawdziwe, klasyczne p.t. dojrzewające przez lata w dębie znajdują się tylko w butelkach, których etykiety zawierają informacje o jego wieku (porto tawny ze wskazaniem wieku); w tej kategorii czasami znajduje się tawny reserve, które jest bliższe 10-letniemu p.t.; porto dojrzewane w kadzi; porto dojrzewane w butelce; bukiet utleniony
Złóż zamówienie do godziny 12:00 (od poniedziałku do czwartku) aby już na drugi dzień cieszyć się winem.