wino z klasą, oprócz wyobrażenia czaru i wdzięku stanowi pewną formułę estetyczną wyrażającą się przede wszystkim brakiem ciężkości i pewną oryginalnością; subiektywne określenie wina w lżejszym stylu, wytwornego, wykwintnego, rasowego, najczęściej klasycznego; może nieco mniej niż dystyngowane; niezbyt jednoznaczne określenie wina dobrze zrównoważonego (równowaga), pięknego, szykownego, delikatnego, o subtelnej złożoności, szlachetnego, z wdziękiem, raczej lekkiego; elegancja w winiarstwie, tak jak w życiu, opisuje pewną klasę niebazującą na intensywności czy na ilości, lecz na sumie zapachów i elementów mało znaczących, subtelnych, uwodzicielskich; słowa tego używa się dla porównania z innymi formami piękna; wina e. zazwyczaj są niezbyt owocowe; na miano to zasługują najczęściej pełne wdzięku wina białe, chociaż do dobrze zrównoważonych win czerwonych określenie to również może pasować; w odniesieniu do aromatu oznacza harmonijną kombinację delikatnych, nieco powściągliwych niuansów aromatycznych związanych z zapachem eterycznym oraz drewna, przyjemnie zrównoważonych bogactwem i złożonością wina