syn. budowy wina; degustacyjny termin określający pewną „architekturę” wina, jego konstrukcję smakową, czyli wszystkie istotne elementy, takie jak alkohol (w tym gliceryna), kwasy, taniny, cukier, proporcje między nimi itd. oraz koncentrację aromatów; ponadto smak i aromat wina są dodatkowo uzupełnione przez liczne inne, śladowe elementy lotnych i stałych, pochodzących z samych owoców drożdży, minerałów mających swe źródło w glebie, drewnie, powietrzu itd.; na tych składnikach opiera się analiza degustacyjna wina wyrażana przede wszystkim przez wyczucie ciała, tekstury (faktury), głębi i długości; wino posiadające s., dobrze zbudowane to wino bogate i  taniczne przeciwieństwo wina słabego i wodnistego; wino o dobrej s. na ogół posiada dobry potencjał starzenia w butelce, a odpowiednia zawartość jego elementów strukturalnych i ich wzajemne oddziaływanie decydują o tym, czy: wypełnia ono usta (wypełniające usta), jest cieliste, ma przyjemną fakturę; s.w. jest kręgosłupem wspierającym jegoowocowość; składowe s.w. jako fizyczne aspekty smaku są czymś namacalnym, trwałym, w odróżnieniu od zmysłowych własności smaku i jakości; solidna s.w. oznacza jego moc i długowieczność;  wskazanie, że wino ma dobrą strukturę, jest niewystarczające, zawsze należy doprecyzować jej charakter, np. nieodpowiednia, silna itd.; zwykle jednak pojawia się stwierdzenie, że wino jest dobrze zbudowane lub ma dobrą strukturę, co sugeruje kompletność wszystkich jego składowych; dla s.w. wina białego istotna jest zawartość kwasu, natomiast w przypadku wina czerwonego znaczną rolę odgrywają taniny; bez dobrej struktury wino byłoby słabym, wiotkim, owocowym drinkiem; kruche; głębokie; długość