pojęcie wieloznaczne; określa wino o wysokim stężeniu alkoholu oraz charakter wina, pewną jakość smakową związaną bezpośrednio z fermentacją alkoholową, przyjemnie gryzącą, właśnie dzięki wysokiej zawartości alkoholu oraz kwasu bursztynowego; kojarzy się z mocą wina, jego wigorem, jest przeciwieństwem wina słabego; oznacza wina wyróżniające się ciałem, kolorem i smakiem, ale bez szczególnego, odmianowego charakteru, posiadające siłę, o zawartości alkoholu niezaburzającej równowagi trunku; wino raczej bez finezji, wyrafinowania, które nie stanie się źródłem większych doznań, chociaż na ogół jest całkiem dobre; termin początkowo trudny do zrozumienia, mający oznaczać „winny” składnik wina, wyraźne, ale subtelne posmaki pofermentacyjne, dzięki którym wino zyskuje kształt i strukturę; mocny, winny posmak charakteryzuje wina z osobowością, chociaż dla niektórych może być nieco nudny, nieciekawy, nieefektowny; ten specyficzny, winny aromat zapożyczony z królestwa roślin i w niewielkim stopniu z królestwa zwierząt ma niezbyt czystą postać i pochodzi od związków heptanowych, a więc posiadających w swym łańcuchu 7 atomów węgla, takich jak alkohol heptylowy (heptanol) oraz związki z tego samego łańcucha homologicznego (odpowiedni aldehyd, kwas, ester); związki heptylowe są stabilną frakcją aromatów eaux de vie; termin niezbyt rozpowszechniony w Nowym Świecie, gdzie w. określana bywa jako brak smaku owocowego; niekiedy terminu „winny” używa się w stosunku do win, które w zasadzie nie mają wad, ale też najlepszą rzeczą, jaką można o nich powiedzieć jest to, że smakują jak wino; nadmiar smaku winnego może także świadczyć o niedojrzałości winogron użytych do wina; określenie „winogronowy” wskazuje natomiast na wino o smaku lub aromacie świeżych winogron lub soku winogronowego, całkiem odmiennego od bardziej złożonego smaku owocowego (czarna porzeczka, czarna wiśnia, figi, morele itp.); pojęcie to jednak nie ma nic wspólnego z aromatem win takich jak muszkat czy gewürztraminer; neutralne; miłe; gronowe