wino o jedwabistej, aksamitnej teksturze, okrągłe na podniebieniu, pozbawione agresywnych, twardych tanin (czerwone), w którym cukier i alkohol dominują nad taninami i kwasowością; wino, którego smakowanie nie jest wstrząsem dla podniebienia: jest przyjazne w ustach, atrakcyjne, smaczne, stosunkowo lekkie, bardziej słodkie niż ściągające (czerwone), na ogół najlepsze za młodu; może to być rezultatem krótkiegocuvaison; najbliższe określeniu gładkie oraz giętkie; pierwotnie wyrażenie to służyło do opisania łagodnego, mało asertywnego wina, pozbawionego twardości; obecnie najczęściej określa się tak wina o lekko słodkiej dominancie, o łagodnych taninach, nieco niskiej, umiarkowanej kwasowości, miłe na podniebieniu; przyjemne i łatwe w piciu, zrozumiałe, instynktownie odczuwane jako wino dobrej jakości, o drobnoziarnistej, miękkiej teksturze, sprawiające wrażenie delikatności, bez ostrości i szorstkości, zrównoważone (równowaga), soczyste (owocowe), łagodne; na ogół m. wina jest rezultatem niższego stężenia kwasów i (lub) tanin, czasem alkoholu, czyli określonej struktury; przeciwieństwo wina zdecydowanego, ostrego, żywego, szczypiącego, z nerwem, twardego, agresywnego, szorstkiego (chociaż to ostatnie określenie odnosi się bardziej do wina o ostrych taninach); cecha pożądana, pod warunkiem, że niezbyt wyraźna, bowiem wskazuje wówczas na brak ciała i kwasowości, wiotkość, słabość wina; ta miła dla podniebienia cecha świadomie tworzona jest w winach masowych, marketowych, określenie użyte na kontretykiecie często wskazuje na małą zawartość alkoholu; wino z wiekiem staje się bardziej miękkie, jeśli jest już takie za młodu, nie nadaje się do dłuższego przechowywania, nie ma potencjału starzenia; czerwone wino w trakcie starzenia łagodnieje, traci swój wigor, staje się bardziej miękkie z powodu utleniania i polimeryzacji tanin; sprężyste; potoczyste; przystępne; harmonijne; lekkie; ciężkie