wino winifikowane i poddawane procesowi élevage jak wina wysokiej jakości, ale bez przekonywających rezultatów; mimo nadmiernej ekstrakcji, stosowania nowych, mocno spiekanych beczek wina odbiegające od tych, do których miały się upodobnić
określenie dwuznaczne, może oznaczać wino rozwijające się bardzo szybko, przeznaczone do konsumpcji możliwie jak najwcześniej po zbiorze (vin de primeur) lub sposób komercjalizacji wielkich, długo starzejących się win; mogą to więc być młode, łatwe wina przeznaczone do sprzedaży jeszcze przed zabutelkowaniem lub wina typu nouveau (np. beaujolais), które należy spożyć kilka miesięcy po zbiorze; achat en primeur to sposób komercjalizacji win typu grand cru, które sprzedaje się mniej więcej 2 lata przed fizycznym opuszczeniem winnicy, w której poddawane są długiemu procesowi élevage: kupujący płacą wówczas za nie mniej, ale w przewidywaniu wielkiego rocznika ryzykują, że zakup niekoniecznie musi okazać dobrym interesem; na ogół ten typ sprzedaży łączy się z zamiarami spekulacyjnymi; dotyczy to przede wszystkim wielkich win z Bordeaux, Burgundii, Doliny Rodanu, Piemontu, porto, chociaż współcześnie zwyczaj ten jest notowany we wszystkich regionach winiarskich; czasami używa się tego określania w odniesieniu do świeżych, bardzo młodych, serwowanych przed 15 grudnia, ale już przyjemnych w piciu win; courtier; fermentacja węglowa; novello
(fr.); in. szampanizacja; faza produkcji wina musującego, kiedy wino spokojne wskutek dodania liqueur de tirage staje się musującym; nazwa dla drugiej fermentacji wina w butelce lub zamkniętej kadzi; podczas kilku tygodni dwutlenek węgla łączy się z winem, tworząc wino musujące; istnieje kilka metod tworzenia win musujących; metoda tradycyjna; metoda wiejska; metoda transferowa; metoda dioise; metoda Charmata; metoda gazyfikacyjna
aromat empireumatyczny; krzemienne
lub próg wrażliwości; poziom indywidualnej wrażliwości zmysłowej, od którego zaczyna się odczuwanie smaku lub zapachu; zdarza się, że smak lub aromat jest tak słaby, że nie jest odczuwany przez każdego degustującego; p.p. jest kwestią indywidualną, stąd podczas degustacji jej uczestnicy nie zawsze są zgodni w ocenie organoleptycznej wina; ilość wina potrzebna, by zmysły mogły odczuć, a umysł potrafił nazwać rodzaj aromatu i smaku, jest kwestią indywidualną i może być różna dla każdego człowieka; oznaczenie na kontretykiecie (np. wytrawne, półwytrawne) odnosi się zawsze do normatywnej zawartości cukru z pominięciem p.p., stąd przy zakupie wina może to być przyczyną nieporozumień
obecnie już archaiczne określenie zawartości alkoholu w trunku (oficjalnie używane w Wielkiej Brytanii do 1980 r.), często zamieszczane na butelce obok procentowej zawartości alkoholu; termin ten powstał w XVIII w., kiedy brytyjskim marynarzom wydawano również racje rumu (oprócz wynagrodzenia); aby upewnić się, czy rum nie jest zbyt rozwodniony, testowano go (ang. „proof” oznacza m.in. próbkę, dowodzenie czegoś), dodając rumu do pewnej ilości prochu strzelniczego i sprawdzano, czy trunek się zapala: jeśli nie – oznaczało to, że jest zbyt rozwodniony; okazało się, co określono już później, że przy zawartości alkoholu poniżej 57,15% proch już nie ulega zapłonowi, tę graniczną wartość przyjęto jako 100 proof; 100% zawartości alkoholu odpowiada 175° proof, np. 40% alkohol odpowiada 70° proof (40 x 1,75 = 70); obecnie powszechnie określa się zawartość alkoholu w procentach objętościowych (ABV)
lepsze niż pospolite; przeciwieństwo wina złożonego, wielowymiarowego; zwyczajne, codzienne, dobrze zrobione wino, przyjemne, bez wad, o prostolinijnym, szczerym charakterze, bez ekscytującego smaku i zapachu; najczęściej cecha niedrogich, młodych win; większość win jest na swój sposób p.; zdrowe; prostackie; łatwe; zwyczajne
zioła prowansalskie
Złóż zamówienie do godziny 12:00 (od poniedziałku do czwartku) aby już na drugi dzień cieszyć się winem.