retronasal

retro-olfaction | rétro-olfactive

(ang.) odnoszące się do tylnej części nosa; węch

retsina

resinated wine | resinous wine | vin résiné

zwykłe greckie wino, białe lub różowe z dodatkiem żywicy pinii alepskiej (pinus halepensis – sosna alepska); ten szczególny smakzapach wina wywodzi się z czasów antycznych, kiedy do uszczelniania amfor używano żywicy; był on raczej koniecznością niż wyborem; uszczelnianie zapobiegało także szybkiemu utlenianiu się wina w związku z porowatością amfor; była to oczywiście technologia owych czasów, obecnie wino tworzy się, dodając żywicę podczas fermentacji lub bezpośrednio do trunku, tę, która się nie rozpuści, usuwa sie podczas obciągu wina; ma co prawda smak terpentyny (niektórzy mówią, że odświeżającej mięty), ale jest ono popularne wśród Greków, którym towarzyszy od pokoleń; r. jest tradycyjnym winem ateńskim, najlepsze podobno pochodzą z winnic rodziny Kourtakis; zasadniczo żywiczne wina przestały istnieć wraz z upowszechnieniem dębowych beczek przez Rzymian, jedynie na terenach Bizancjum przez całe wieki trwał jeszcze, ale już jako lubiany styl wina; dla podróżujących w średniowieczu z Zachodu do Bizancjum smak tego wina był już trudny do zaakceptowania, zważywszy, że oprócz żywicy dodawano jeszcze do niego smoły i gipsu; ci sami podróżnicy wraz z takim winem musieli spożywać takie straszliwe dania, jak np.  koza nadziewana cebulą, czosnkiem i porem, pływająca w sosie rybnym (!); podróżnicy z końca XV w. wspominają o fermentowaniu bardzo znanej już w czasach greckich malvazjii (małmazji) z żywicą pinii; biała r. wytwarzana jest z odmiany savatiano, różowa częściowo także z odmiany rhoditis; terpeny

rezeda

reseda odorata | réséda odorant

przyjemny aromat kwiatowy rezedy wonnej, obecny w niektórych winach białych

rezerwa

réserve

określenie często nadużywane na etykietach win; w odniesieniu do AOC może wskazywać na wina, które w procesie produkcji były przedmiotem szczególnej selekcji producenta; wszelkie inne tego typu określenia, jak rezerwa właściciela, rezerwa szefa itp., nie mają żadnego formalnego lub wartościującego znaczenia i nie są gwarancją jakości wina; w krajach anglosaskich, np. w Stanach Zjednoczonych, w Kalifornii, określenie „rezerwa” lub „rezerwa specjalna” nie jest definiowane przez prawo; reserva; reserve; riserva; vin de reserve

Riedel

austriacki producent szkła wyspecjalizowany głównie w produkcji kieliszków do win; specjalnie zaprojektowane kształty kieliszków mają wydobyć najlepsze cechy aromatyczne poszczególnych typów win

rimage

(fr.) nazwa nadana przez producentów win banyuls w Roussillon winom rocznikowym tworzonym w środowisku redukcyjnym, chronionym przed utlenianiem, rozlewanym do butelek po krótkim élevage; styl wina wytwarzany głównie w AOC Maury, niekiedy określany także jako vintage lub grenat; w odróżnieniu od słodkich banyulsów wina te nie są starzone w beczce (ewentualnie bardzo krótko – mis tardive), lecz możliwie szybko dodaje się winiak zatrzymujący fermentację: w ten sposób powstają wina niezwykle owocowe, mocno wybarwione, dosyć garbnikowe, stanowiące alternatywę dla porto rocznikowego; są to wina dla tych, którzy nie przepadają za charakterystycznymi; tradycyjnymi dla tego regionu utlenionymi winami typu rancio; wina te wytwarza się tylko w najlepszych latach; hors d’âge; élevage w środowisku redukcyjnym

ripasso

(wł.) interesująca praktyka winiarska w Valpolicella i związany z tym względnie nowy styl wina; młode, bazowe wino dodaje się do kadzi, na dnie której znajdują się odsączone lub delikatnie wyciśnięte grona (skórki i pestki) oraz drożdże pozostałe po produkcji amarone; razem poddaje się je dalszej fermentacji; wino z takim określeniem na butelce oznacza, że ma więcej ciała, ekstraktu, przyjemnego, słodko-gorzkiego smaku i intensywniejszy kolor niż zwykłe valpolicella; swego rodzaju drugie wino amarone; klasyczna valpolicella jest winem stosunkowo lekkim; recioto; passito

riserva

(wł.) termin oznaczający włoskie wina klasy DOC lub DOCG poddane dłuższemu starzeniu w dębie lub w butelkach, o wyższym minimalnym stężeniu alkoholu niż wina niebędące r.; często pokrywa się to z określeniem superiore; w przypadku niektórych win r. istnieje obowiązek zachowania minimalnego okresu ich dojrzewania w drewnie, aby móc je zakwalifikować do tej kategorii; dotyczy to przede wszystkim takich sławnych włoskich win, jak barolo, barbaresco, brunello di Montalcino, vino nobile di montepulciano itp.; nie wszystkie wina r. muszą dojrzewać w dębie (np. chianti classico), ale zawsze muszą być poddane dłuższemu leżakowaniu przed skierowaniem ich do sprzedaży; producenci włoscy nie są zobligowani przez przepisy apelacyjne do umieszczania na etykietach takiego określenia; bywa, że umieszczane są po to, aby łatwiej upłynnić niektóre zapasy wina, uzyskując na ogół wyższą cenę, często nieuzasadnioną jakością

rivesaltes

(fr.) wzmacniane, deserowe wino z południowo-zachodniej Francji; najbardziej znanym jest muscat de rivesaltes wytwarzany z odmiany o tej samej nazwie, ponadto są jeszcze inne kombinacje tych win: I) r. grenat, niezwykle owocowy, przystępny styl o bogatym, głębokim czerwonogranatowym kolorze: musi zawierać przynajmniej 75% grenache, przebywać minimum 1 rok w dębie i 3 miesiące w butelce przed komercjalizacją; II) r. ambré, jak sugeruje nazwa, intensywnie bursztynowe, produkowane z białych odmian, dojrzewa w beczce (elévage utleniający) przez 2 lata aż do osiągnięcia głębokiego koloru; III) ?r. tuilé, w charakterze podobny do ambré, dojrzewa w dębie minimum 2 lata, podobnie jak ambré, ale z czerwonych odmian, przy czym 50% musi stanowić odmiana grenache; IV) r. hors d’age – odnosi się zarówno do ambré, jak i tuilé, a wina muszą spędzić w beczce przynajmniej 5 lat przed zabutelkowaniem; V) r. rancio, który poprzez utleniający elévage i manipulacje w dębie rozwinął smak bardzo typowy dla rivesaltes; inne wina sprzedawane po prostu jako r. mogą być produkowane z odmiany grenache i z większym lub mniejszym sukcesem imitują wina banyuls; VDN