syn. wina miękkiego, gładkiego, mięsistego; charakter słodkiego wina, z dużą ilością cukrów i koncentracją owocu, dającego uczucie lepkości lub śmietany w ustach (słodkie i deserowe wina typu sauternes, z późnego zbioru itp., w których wskazuje również na stężenie cukru); w winach wytrawnych oznacza teksturę dającą wrażenie ciężkości podobnej do gliceryny lub syropu; wino okrągłe, pełne, hojne, soczyste, bogate i kremowe; przede wszystkim efekt dojrzałości winogron; ta dotykowa cecha wina wynika ze stężenia alkoholu etylowego i gliceryny, także wyjaśnia spływające wewnątrz kieliszka łzy; t. zawsze wiąże się, w zależności od budowy wina, z pewnym minimalnym stężeniem alkoholu, w przybliżeniu nie mniejszym niż 10%; brak t. powoduje, że wino jest chude, cienkie, ubogie; w winach zarówno wytrawnych, jak i słodkich, białych i czerwonych wskazuje na pewną aksamitność na podniebieniu, nieco niską kwasowość, pewną oleistość (bardziej eleganckie określenie wina t.), bogatą konsystencję, koncentrację (np. wina rodańskie z gorącego roku), sugeruje także pewną łagodność; cecha ceniona i poszukiwana przez wielu koneserów, mimo że wiąże się z pewnym niedostatkiem elegancji; jako t. w Jerez określa się wina z ciałem, przeciwstawiając je fino (a więc winom lekkim); w winach odświeżających t. zostaje zastąpiona przez lekkość; w znaczeniu negatywnym wino zbyt t. często określa się jako ciężkie, tępe, alkoholowe, nawet prostackie, jeśli jest mało kwasowe z niewielkim stężeniem tanin; wino o takich cechach określa się często jako wiotkie; niekiedy, szczególnie w winach białych, może oznaczać także chorobę bakteryjną wina, wówczas trunek jest t., ciężki, zachmurzony, nitkowaty; łagodne; lepkie; słodkość wina