aromat empireumatyczny i nuta smakowa (jak palonego cukru) powstała podczas dojrzewania w dębie, szczególnie w dębie amerykańskim, często występująca w winach białych; także ostatni aromat pozostający w winie, gdy przekroczy swoje apogeum; przypomina czasem crème brûlée, krem krówkowy, jest również charakterystycznym i zamierzonym aromatem madery (ma bogaty, przyjemny aromat i smak palonego cukru), długo dojrzewających w dębie win banyuls z Roussillon, sycylijskich win marsala i znakomitego portugalskiego muszkata z Setubal; ta nuta smakowa jest typowa dla tłustych, oleistych, starych oloroso i pedro ximenes; zapach win długo dojrzewających, ale także niezbyt pożądany, śladowy zapach i  smak w winach szaptalizowanych; może także pochodzić od przypalonej beczki i/lub od częstego mieszania osadu drożdżowego; k. jest także legalnym, słodkim, alkoholowym roztworem syropu z palonego cukru służącym do kolorowania i harmonizowania barwy spirytusu winnego przy wyrobie koniaku; dąb; grzanka; przypalone; zapachy wina; toffi