lub manzanilla fina; apelacja i styl (typ) sherry, delikatne fino z Sanlúcar de Barrameda u ujścia rzeki Guadalquivir; ma charakterystyczny słony posmak wywodzący się z pobliskiego morza; jest pełne, głębokie, a z uwagi na chłodniejszy i wilgotniejszy klimat w Sanlúcar wytrawniejsze i jaśniejsze niż fino z Jerez (w morskim klimacie Sanlúcar de Barrameda warstwa flor tworzy się grubsza niż w Jerez); m. jest trunkiem mocnym, o intensywnym bukiecie jabłek i rumianku, z niuansami orzechów, wosku, kozieradki, kminku oraz jodu; niestety aby delektować się orzeźwiającym, mniej alkoholowym niż fino manzanilla, trzeba m. pić świeżą, najlepiej w ciągu kilku miesięcy od zabutelkowania; po odkorkowaniu należy ją jak najszybciej skonsumować, pić schłodzoną, samą lub z owocami morza; m. bywa również określana jako „el vino de la alegria” – wino radości; najbardziej znaną m. jest La Guita od Hijos de Rainer Perez Marin i La Gitana (Vinicola Hidalgo); gdy wino dojrzeje, zginą drożdże, m. może rozwinąć się w manzanilla pasada (w Sanlúcar jest odpowiednikiem fino amontillado) lub w manzanilla olorosa; kontrowersyjne jest pochodzenie nazwy: jedni uważają, że pochodzi od małej miejscowości Manzanilla koło Sewilli, inni, że od słowa „manzana” (jabłko) lub aromatu rumianku („manzanilla”); moszcz z Sanlúcar dojrzewany w Jerez rozwija się jako zwykłe fino; almacenista; amontillado; amoroso; cream sherry; palo cortado; pale cream; vino de color; raya; fino amontilado; pata de galina