(ang.) madera z określonego rocznika; dojrzewa minimum 20 lat w dębowej kadzi (nawet 100 lat i więcej) i 2 lata w butelce przed wypuszczeniem na rynek, uważana za klejnot wyspy Madera; rok zabutelkowania m.v. musi znaleźć się na etykiecie wina, co konsumentowi pozwala określić faktyczny wiek wina; najbardziej prestiżowe, niezwykle długowieczne (bez problemu 150 lat), prawie niezniszczalne wino z Madery, czasami określane jako frasqueira czy garrafeira; zawsze musi być wytwarzane z tradycyjnych, białych odmian winorośli: sercial, verdelho, boal, malvasia i terrantez (wykluczone jest użycie tinta negra mole); często, aby zapobiec nadmiernej koncentracji, wino przelewa się do pojemników szklanych o pojemności 22–100 l; m.v. są zmysłowe i delikatne, ale jednocześnie korpulentne; ten rodzaj madery ma praktycznie nieograniczoną złożoność aromatyczną, kontynuowaną po nalaniu do kieliszka; pierwszy nos przypomina wosk pszczeli, eter, rozpuszczalniki, lakier lub werniks; maderze należy pozwolić otworzyć się w kieliszku lub karafce; madera zawsze będzie owocowa, bez względu na wiek, jej owocowość jednak przechodzi przez różne stadia: od świeżych owoców, przez suszone, kandyzowane, aż po owoce konserwowane w alkoholu; ponadto można w niej wyczuć nieskończoną ilość tonów korzennych: czarny pieprz, cynamon, liście laurowe, tymianek, także anyż, anyż gwiaździsty, kminek, kolendrę, gałkę muszkatołową i curry; często pojawia się cały wachlarz suszonych owoców, takich jak prażone orzechy włoskie, migdały, orzechy laskowe, a nawet kasztany jadalne; dotknięcie drewna, starych beczek przechodzi w zapach starych mebli, wosku, jak również zapach dymu, tytoniu, hawańskich cygar; ma również smak słodyczy karmelu, czekolady, kakao lub chlebka migdałowego, zapach dzikich róż, piwonii i konwalii; po zabutelkowaniu m.v. już się prawie nie zmienia, stąd na kierującym piwnicą spoczywa wybór optymalnego momentu zabutelkowania określonej partii wina; m.v. oczywiście może dalej rozwijać się w butelce, ale w winie pozostającym w niej zbyt długo zacznie tworzyć się cienki osad oraz specyficzny, eteryczny zapach; styl ten nie ma nic wspólnego ze stylem porto vintage; colheita