lub ściółka leśna; aromat roślinny, lekka, atrakcyjna forma ziemistości przypominająca zapach wilgotnych liści, mchu i grzybów, które tworzą leśne runo; aromat trzeciorzędny, tworzący się w środowisku redukcyjnym, a więc przy braku tlenu; pozytywny, jeśli nie jest nadmierny, szczególnie w młodym winie; jeśli jest nadmierny, może świadczyć o błędach winifikacji lub élevage; niekiedy zapach ściółki leśnej miesza się z nutami grzybów, szczególnie trufli; zasadniczo pojawia się w winach dojrzewanych w dębie, po kilkuletnim starzeniu w butelce; delikatna nuta ściółki leśnej, mieszanki humusu, martwych liści, paproci oraz niuansów zwierzęcych wyróżnia wina z Médoc i Libournais (z winnic Moulis, St-Emilion, Pomerolu); występuje w cabernet franc w swoim apogeum (z winnic Chinon, Bourgeuil), w winach śródziemnomorskich (chateauneuf du pape z dobrych roczników, starych maury), w hiszpańskich rioja reserva oraz w najlepszych starych pomardach z niektórych climats (np. Les Rugiens, Les Epenots); pojawia się nawet w bardzo prestiżowych, wielkich, białych winach burgundzkich (montrachet, corton charlemagne), w których objawia się przede wszystkim zapachem trufli; ten złożony rodzaj aromatu mniej doceniają producenci win z Nowego Świata preferujący raczej aromaty owocowe i wszystkie pochodne dębu; ziemiste; tytoń; aromaty zwierzęce; terroir; dębowe