wyrażenie często używane, ale rzadko definiowane; podstawowe, kluczowe, chociaż subiektywne, pojęcie dla zrozumienia i oceny jakości wina; używa się go do opisania wina, którego różne elementy: w winach w białych kwasy, alkohole i cukry, w czerwonych dodatkowo taniny i owocowość, łączą się w sposób satysfakcjonujący degustatora; w pewnym stopniu na r.s. wina wpływają również elementy niematerialne, takie jak rasowość, charakter i finezja; w winie zrównoważonym żaden z jego składników nie góruje nad innymi, nie narzuca się (przynajmniej bez szkody dla nich), zaznacza tylko dyskretnie swą obecność; wina zrównoważone nie mają defektów aromatycznych i smakowych, wszystkie składniki mają wyważone proporcje, z czasem osiągając pełną harmonię; r.s. jest jedną z najbardziej pożądanych cech degustowanego wina; smaki mogą się wzajemnie osłabiać lub wzmacniać, np. cukier i alkohol zmniejszają ściągający charakter tanin, kwasowość oraz gorzki smak wina; w winach białych duża zawartość alkoholu, podobnie jak cukier, zmniejsza odczuwanie kwasów; działanie ściągające wina i jego gorzkość wzajemnie się wzmacniają (synergia); na r.s. wina wpływa również temperatura podawania trunku; wina niezrównoważone mogą być płaskie, przesłodzone, ostre, szorstkie, kanciaste, kwaśne, nadmiernie kwaskowate; r.s. wina zależy też od stylu wina, jego pochodzenia, odmiany winogron, sposobu winifikacji, kupażowania (kupaż); miarą r.s. jest jakość indywidualnego odczuwania bodźców zmysłowych oraz suma tych odczuć będąca w zgodzie ze specyfiką odmianową; zrównoważone wina zwykle dobrze się starzeją; kompletne; gorzkość
