gronowe wino dla celów liturgicznych, powinno być produkowane z czystego moszczu gronowego; w średniowieczu wytwarzali je mnisi, którzy szczególnie aktywnie uczestniczyli w uprawie winorośli; w ortodoksyjnym Kościele wschodnim zwykle pochodzi z czerwonych, czystych winogron; w Kościele greckim jest to najczęściej mavrodaphne, w rosyjskim faworyzowany jest kagor; w niektórych Kościołach chrześcijańskich nietolerujących spożywania alkoholu (szczególnie przez dzieci) akceptuje się pasteryzowany sok winny; Prawo Kanoniczne (Kanon 924) w Kościele Katolickim określa, że musi być naturalne, ze zdrowych krzewów winorośli i nie może być zepsute; oznacza to, że musi być naturalnie fermentowane, bez jakichkolwiek dodatków (konserwantów, zapachów itp.); wina powinny pochodzić z gron vitis vinifera, a ich wytwarzanie powinno odbywać się pod nadzorem urzędnika kościelngo, co nie zawsze jest praktykowane; słabe, anemiczne wina mogą być wzmacniane spirytusem winnym w trakcie fermentacji, jednak zawartość alkoholu nie może przekroczyć 18%; do najbardziej znanych należą katalońskie wina z Tarragony, z winnicy De Muller, dostarczane na stół Piusa X, Benedykta XV, Piusa XI, Jana XXIII; zwykle są to wina słodkie, chociaż od jakiegoś czasu wytwarza się też bardziej wytrawne wina dla młodszej generacji księży; koszerne
