Malaga
Malaga, słodkie, wzmacniane, andaluzyjskie wino straciło dziś na atrakcyjności i znaczeniu, a jeszcze w XIX wieku było faworytem na dworze angielskim i carskim. Dzisiaj niewielu chce pić to gęste, ciężkie wino. Najlepszy producent malagi w regionie – Scholtz Hermanos zamknął interes w 1996 roku. W ciągu kilkunastu ostatnich lat produkcja malagi spadła o połowę. Około 400 lat temu słodka, wzmacniana alkoholem malaga, porto, sherry, wina kanaryjskie, palm (wino z Majorki), znane jako sack, należały do najbardziej cenionych win w ówczesnym świecie. Malagę pijał szekspirowski Falstaff w Henryku IV.
Malaga leży w Andaluzji, na południu Hiszpanii. Graniczy z historycznymi prowincjami Kadyksu, Sevilli, Kordoby i Granady. W regionie tym Grecy uprawiali wino już około 6 wieku p.n.e. Maurowie wytwarzali tu słodkie wino nazywając je jednak przezornie syropem, aby nie narazić się Allachowi. Do czasu inwazji filoksery region ten był największym ośrodkiem winiarskim w Hiszpanii, uprawiano tu winorośl na około 113 000 hektarów. Dziś zaledwie na 900 hektarach. Przemysł winiarski skutecznie zastąpił dziś przemysł turystyczny, malaga stała się zaś raczej atrakcją turystyczną. Główną uprawianą tu odmianą jest Pedro Ximenez (lokalnie zwaną Pedro Ximén), która zapewnia niezwykle wysoki poziom cukru w winie.
W chłodniejszej, północnej części DO uprawia się Moscatel de Alejandria (Muskat aleksandryjski). Tradycyjnie malagę produkuje się z podsuszanych na słońcu winogron, na matach z trawy, w okresie 1-3 tygodni w celu koncentracji cukru. Dziś tę słodycz osiąga się także innymi metodami, także na sposób francuski, jak to robi się uzyskując VDN np w Langwedocji-Roussillon. Nadążając za współczesnością winiarze z Malagi eksperymentują nad winami typu fino, wykorzystując także tzw. metodę zimnej fermentacji w celu osiągnięcia lżejszych win.
Oficjalnie rozróżnia się aż 16 typów malagi, od słodkich po wytrawne, o mocy od 15 do 23 procent alkoholu (przeważnie około 18%). Większość tych win ma głęboki, brązowy kolor, jest bardzo słodka.
Najczęściej możemy spotkać się z następującymi stylami malagi: Dulce Lagrima (łzy), intensywnie słodka wytwarzana z nie wyciskanego moszczu (bez prasy). Dulce Moscatel, słodkie , aromatyczne wino produkowane wyłącznie z muskatu aleksandryjskiego. Dulce Pedro Ximenez, słodkie wino produkowane z gron Pedro Ximenez. Inne słodkie malagi nie mają po prostu oznaczonych odmian gron z których je wytworzono. Solera (wina tworzone metodą solera, jak sherry), Seco (wytrawna), przypomina w stylu to, co opisywane jest jako dry oloroso. Abocado albo Semi seco. Ponadto możemy spotkać na etykiecie inne określenia, głównie dotyczące intensywności koloru malagi: Blanco (białe), Dorado (złote), Rojo Dorado (czerwono-złote), Oscuro (ciemne) albo Negro (czarne), Crema (krem), Pajarete (półsłodkie).
Większość win malaga jest efektem kupażowania lub wynikiem znanej nam z produkcji sherry czy madery, metody solera. Do najbardziej znanych producentów malagi należą: Lopez Hermanos, Gomara, Lopez Garcia, F.Schatz, Larios, Lopez Madrid.