Rueda

Rueda to mały region winiarski na południowy-zachód od Valladolid (region Kastylia Leon) o obszarze ponad 6000 hektarów. Na tej powierzchni zarejestrowanych jest aż 1320 gospodarstw uprawiających winorośl oraz 32 bodegi (2003 rok). Nazwę swą bierze od miejscowości Rueda. Klasę DO dla win białych region uzyskał w 1980 roku. Przeważają tu odmiany Verdejo (prawie 50%), Viura zwana też Macabeo (przeniesiona tu z Rioja – około 22%), Palomino (prawie 25%, ale wyraźnie ogranicza się nasadzenia tej odmiany). Uprawia się tu nieznaczne jeszcze ilości Sauvignon Blanc (dopuszczone jako odmiana autoryzowana w 1992 roku), a wyniki są całkiem obiecujące.

Jak na standardy hiszpańskie region ten ma stosunkowo krótką historię. Znany jest ze swych białych win dopiero od XVI, XVII wieku. Powody wydają się być oczywiste. Pomijając okres rzymski, region ten przez setki lat był granicą między światem chrześcijańskim a muzułmańskim. Często grabiona i niszczona przez obie strony kraina zyskała miano Tierra de Nadie – ziemi bez ludzi. Miasta i miasteczka Starej Kastylii pełne są podziemnych labiryntów i tuneli służących za schronienie w tych ciężkich czasach. W czasie pokoju służyły jako piwnice, gdzie produkowano i składowano wina. Ostatecznie jednak w XI i XII wieku ziemie te zdobył i zagospodarował król Alfons VI. Wszyscy chętni do zakładania winnic w tym regionie otrzymywali od króla ziemię na własność.

Wina stąd zaczęto cenić, kiedy dwór kastylijski przeniósł się do Madrytu. Wina wtedy produkowane były mocne, przypominające Sherry. Zresztą wykorzystywano tu metody winifikacji z Andaluzji (flor, solera). W połowie XVIII wieku pod uprawą było już 29 tysięcy hektarów a w 1909 ponad 45 tysięcy hektarów. Jak zwykle po czasach rozwoju następuje krach wywołany inwazją filoksery (1897). Odnowa tak wielkiego areału wymaga czasu. Zaczyna uprawiać się mniej szlachetne odmiany, nadające się głównie do destylacji. W 1922 roku uprawia się jeszcze tylko około 14 tysięcy hektarów. Podnoszenie się z zapaści trwa długo, zważywszy że Hiszpanię czekała jeszcze Wojna Domowa i II Wojna Światowa. Jakość win z Rueda uniemożliwiała konkurencję nawet z winami z Jerez czy Montilla. Łatwo utleniające się Verdejo nie miało żadnych szans przy starych metodach winifikacji. Pewną szansą na zmiany stało się utworzenie przez wielki dom winiarski z Rioja – Marqués de Riscal, nowej winnicy niedaleko Rueda. Marqués i profesor Peynaud z Bordeaux uznali, że miejsce to ma najlepszy potencjał do uprawy odmiany Verdejo. Firma chciała tu stworzyć winnicę i produkować tu białe wina, równie sławne jak jej czerwone wina z Rioja. Zapoczątkowano tu również uprawę sprowadzonej z Francji Sauvignon Blanc. Wykorzystanie zimnej fermentacji i nowoczesnej technologii stworzyło szansę na produkcję świeżych, zrównoważonych, eleganckich, interesujących win, które nie ulegały już szybkiej oksydacji. Większość starych bodeg zarzuciła stary sposób winifikacji i rozpoczęła produkcję nowej generacji win.

Full-body wina z Rueda mają silną osobowość, słomkowo-bursztynowy kolor, cechuje je świeżość, równowaga i elegancja. Mają dobrą kwasowość i długość.

W Rueda produkuje sie trzy typy win. Pierwszą kategorią są DO Rueda (max.60% Verdejo, reszta Viura i Palomino) i DO Rueda Superior (wina te muszą zawierać przynajmniej 75% Verdejo). Drugą kategorią są tradycyjne, wzmacniane wina typu sherry (flor), produkowane z Palomino, Verdejo lub będące kombinacją obu szczepów – DO Rueda Palido i DO Rueda Dorado (w stylu rancio, dojrzewające 4 lata, w tym 2 w dębie). Od niedawna produkuje się tu dobre wina musujące: DO Rueda Espumoso produkowane metodą szampańską (75% Verdejo).

W regionie uprawia się niewielkie ilości interesującego Cabernet Sauvignon i Tempranillo (jako wina regionalne). Region ten graniczy z niewielkim, ale już wielce obiecującym DO Toro.