Gigondas

Wina z Gigondas w 1966 roku podniesione zostały do rangi Côtes-du-Rhône-Villages, a w 1971 roku uzyskało swoje własne AOC. Najlepsze z nich podobne są do Chateauneuf du Pape. Wino wytwarzane jest głównie z czarnego Grenache, Cinsaut, Mourvedre i Syrah. Grenache jako wyjątkowo słodkie bezwzględnie potrzebuje wspólników, bez których byłoby zbyt płaskie i bezbarwne. Znakomicie uzupełnia dania w bogatych sosach. Dobre roczniki mogą poleżeć w piwnicy 10 do 15 lat i więcej. Wina czerwone z tej apelacji stanowia około 97%, innym dozwolonym winem jest rosé. Gigondas są krzepkie, pełne ciała,bogate, hojne, muskularne, niektóre są nieco rustykalne. Wina różowe niezbyt doceniane są swieże, lekkie i  żywe. Aromat ma nieco ziemisty, przypominajacy prowansalski garrigue (trudne do zdefiniowania określenie ziołowego aromatu win z Doliny Rodanu czy Prowansji, używane przez miejscowych degustatorów.  Garrigues to stoki wzgórz pokrytych niskimi, aromatycznymi ziołami, m.in. lawendą. Można błysnąć przed znajomymi, u nas określenie to jest praktycznie nie używane. Ponadto w winach tych wyczuć można aromaty pieprzu, słodkich czarnych wiśni, jagód, cassis. Z wyższaej klasy Gigondas można spotkać Chateau de St.Cosme, Guigala, Paula Jaboulet-Ainé, Vidal-Fleury, Pierre Amadieu. Niektóre wina Gigondas cechują się dużą osobowością i charakterem.