słodkie wino, raczej w stanie naturalnym, niewzmacniane (wzmacniane); wino bogate w cukier resztkowy, o oleistej, lepkiej, kremowej teksturze, spokojne, po winifikacji osiągające ponad 45 g/l cukru resztkowego w wyniku naturalnej jego koncentracji lub podsuszania winogron; aby mogło powstać l.w., winogrona powinny zawierać bardzo wysokie stężenie cukru, którego musi wystarczyć do uzyskania odpowiedniej zawartości alkoholu, a po zatrzymaniu fermentacji powinien pozostać jeszcze cukier osadowy; wysoką koncentrację cukrów w gronach osiągnąć można trzema sposobami: działaniem szlachetnych drożdży botrytis cinerea, techniką passerillage oraz naturalnym lub sztucznym zamrażaniem dojrzałych winogron przy tworzeniu win typu eiswen; tańsze słodkie wina otrzymuje się najczęściej poprzez przerwanie fermentacji i dodanie wysokiej dawki dwutlenku siarki, w Niemczech do wytrawnego wina dodaje się tzw. słodkiej rezerwy (Süssreserve), czyli słodkiego soku winnego; często wina bywają jeszcze sterylnie filtrowane w celu usunięcia drożdży, aby nie dopuścić do wtórnej fermentacji; do najbardziej znanych win likierowych należą: tokaj, sauternes, jurançon, bonnezeaux, wyższej klasy niemieckie i austriackie trockenbeerenauslese, toskańskie vin santo i wiele innych; są to wina z reguły słodsze niż te określane jako moelleux; orientacyjnie, pomijając wszelkie normy, wina zawierające 10–20 g cukru/l uważa się za półwytrawne, 20–40 g cukru/l za moelleux, 40–150 g/l cukru i więcej za likierowe; w sensie degustacyjnym l.w. oznacza wino tłuste, kremowe, bogate w cukier; niektórzy jednak do l.w. zaliczają także wina VDN, które jednak są winami wzmacnianymi; l.w. serwuje się w temperaturze 6–9°C; auslese; deserowe wino; passito; sélection de grains nobles; vandange tardive; vin de liqueur; słodkość win musujących i spokojnych