syn. wina wyrafinowanego; określa wino zrównoważone (równowaga), subtelne, harmonijne, gładkie; w. jest jedną z podstawowych cech wina i niezwykle trudną do zdefiniowania; począwszy od XVIII w. określenie często stosowane w odniesieniu do wielkich win; niektórzy uważają je za syn. klasy wina; terminu tego używa się w stosunku do całej degustacji
syn. wina finezyjnego, eleganckiego, wyszukanego; określenia tego używa się w celu wyrażenia podziwu dla równowagi niezwykle delikatnego i pięknego wina; w slangu winiarskim oznacza wino dystyngowane, wykwintne, wytworne, wysokiej jakości, perfekcyjne, z charakterem, zrównoważone, odpowiednie do jego pochodzenia i stylu, bez śladu szorstkości w smaku i konsystencji, o subtelnych aromatach;
mało precyzyjne określenie wina eleganckiego, dystyngowanego, delikatnego, po prostu znakomitego; wyrafinowane; wytworne; struktura
przeciwieństwo wina ostrego, agresywnego, szorstkiego; wino bez twardości, ostrości, przyjemne w piciu, szlachetne, harmonijne, ale bez wyraźnej nuty smakowej, o prawie niewyczuwalnej teksturze, jedwabiste, śliskie jak gliceryna; wino skrajnie okrągłe, owocowe, o stosunkowo niskiej kwasowości, nieagresywne, bez twardych tanin; technicznie wino g. spowodowane jest głównie obecnością kwasu mlekowego, powstałego podczas
nadzwyczaj eleganckie, wdzięczne, subtelne, delikatne, pełne blasku, wyszukane, wyróżniające się wino; f. to nieuchwytna, trudna do opisania jakość oddzielająca piękne wina od tych nieznacznie słabszych; wyrafinowane; błyszczące
delikatne