w języku winiarskim wino bez kręgosłupa, struktury, ciężkie w smaku, pozbawione dostatecznej kwasowości i/lub tanin; jeśli ponadto brakuje mu alkoholu, jest płaskie, w konsekwencji bez smaku i świeżości; słabe , zbyt miękkie wino, któremu, nawet jeśli jest tłuste, brakuje bukietu i charakteru; przeważnie pozbawione finiszu; również wino o zbyt wysokim
zasadniczo wino, któremu brakuje niektórych elementów, głównie alkoholu, aromatu lub smaku; może być płaskie, chude, bez charakteru, o małej treściwości i odczuwalnym braku kwasowości; czasami używa się tego określenia, mając na myśli stare wino w fazie utraty owocowości i ciała; jeżeli termin ten stosuje się podczas analizy bukietu lub struktury
wino o jedwabistej, aksamitnej teksturze, okrągłe na podniebieniu, pozbawione agresywnych, twardych tanin (czerwone), w którym cukier i alkohol dominują nad taninami i kwasowością; wino, którego smakowanie nie jest wstrząsem dla podniebienia: jest przyjazne w ustach, atrakcyjne, smaczne, stosunkowo lekkie, bardziej słodkie niż ściągające (czerwone), na ogół najlepsze za młodu; może
podczas starzenia wino traci ostrość i wigor z powodu utleniania oraz na skutek polimeryzacji tanin; ł. wino to wino w szczycie dojrzałości, mało zdecydowane, mało asertywne, któremu brak trochę charakteru z powodu nieco niskiej kwasowości; wino bez twardości, giętkie, delikatne, lekko perfumowane, miękkie, o dojrzałych taninach, krągłe, gładkie, stonowane; przeciwieństwo
