wino o wyrazistym bukiecie i przyjemnym, mocno określonym smaku, jeszcze nieco twarde, ale przyjemne; przeciwieństwo wina wiotkiego
wino niemające jeszcze właściwej mu ekspresji, które nie może ujawnić swego aromatu i/lub smaku; określenie dotyczy przede wszystkim win długo dojrzewających, wysokiej jakości, które z uporem pozostają twarde podczas wielu lat, w oczekiwaniu na swoje apogeum; zwykle są to wina bardzo bogate w taniny, znajdujące się w fazie ewolucji lub
wino z drastycznie zaznaczonymi taninami i (lub) podwyższoną kwasowością, pełne ciała, zdecydowanie niedojrzałe, chociaż niekoniecznie młode; wino, któremu brak łagodności czy miękkości, cierpkie, nierozwinięte, nieprzyjemne w kontakcie z podniebieniem; wino, w którym nadmierna kwasowość nie jest zrównoważona przez alkohol (jest go w nim również zbyt wiele); charakter przypisywany winom czerwonym,
określenie implikujące intensywny charakter wina odczuwany w jamie ustnej; termin wieloznaczny, używany jednak bardziej w kontekście win czerwonych niż białych; wskazuje na wino o dobrej budowie, solidnej zawartości tanin, kwasów, wyraźnie alkoholowe (w tym gliceryna), pełne smaku, stanowcze na podniebieniu, niezbyt miękkie; przeciwieństwo wina delikatnego, słabego, wiotkiego; m. postrzega się
(wł.) posiadłość wytwarzająca wino z własnych lub w większości z własnych winogron; → tenuta vinicola