syn. wina wyrafinowanego; określa wino zrównoważone (równowaga), subtelne, harmonijne, gładkie; w. jest jedną z podstawowych cech wina i niezwykle trudną do zdefiniowania; począwszy od XVIII w. określenie często stosowane w odniesieniu do wielkich win; niektórzy uważają je za syn. klasy wina; terminu tego używa się w stosunku do całej degustacji
wino o eleganckim, dystyngowanym charakterze, najczęściej rozpoznawalne, które można degustować dla niego samego
syn. wina finezyjnego, eleganckiego, wyszukanego; określenia tego używa się w celu wyrażenia podziwu dla równowagi niezwykle delikatnego i pięknego wina; w slangu winiarskim oznacza wino dystyngowane, wykwintne, wytworne, wysokiej jakości, perfekcyjne, z charakterem, zrównoważone, odpowiednie do jego pochodzenia i stylu, bez śladu szorstkości w smaku i konsystencji, o subtelnych aromatach;
wino z klasą, oprócz wyobrażenia czaru i wdzięku stanowi pewną formułę estetyczną wyrażającą się przede wszystkim brakiem ciężkości i pewną oryginalnością; subiektywne określenie wina w lżejszym stylu, wytwornego, wykwintnego, rasowego, najczęściej klasycznego; może nieco mniej niż dystyngowane; niezbyt jednoznaczne określenie wina dobrze zrównoważonego (równowaga), pięknego, szykownego, delikatnego, o subtelnej złożoności,
