syn. wina prostackiego, trywialnego, ordynarnego, bez większości pozytywnych jego atrybutów; najczęściej wino o mocnym smaku i dużej zawartości alkoholu, ale bez interesującego aromatu lub finiszu; niejednoznacznie zdefiniowane określenie wina ciężkiego, bez elegancji; również wino bez charakteru, smaku, ciała; niekiedy określa się tak wino ściągające, szorstkie, cierpkie; przeładowane; gęste; nieme; zamknięte;
wino banalne, nijakie, bez smaku i zapachu, nieatrakcyjne, o bardzo niskiej kwasowości, bez charakteru zarówno na podniebieniu, jak i w aromacie, płaskie; także cecha niskiej jakości win słodkich, niezrównoważonych (równowaga) odpowiednią kwasowością, często o ciężkim i nieczystym finiszu; przesłodzone; ckliwe; przesycone; wodniste
wyrażenie używane do opisania bardzo jasnej, wręcz wyblakłej sukni wina; ta bezbarwność u Włochów uważana jest za jakość, we Francji za usterkę; jeśli nie dotyczy koloru, oznacza to samo, co wino bez wyrazu
wyrażenie nieprecyzyjne oznaczające wino bez szczególnego charakteru, oryginalności, bezbarwne, bez smaku, z niedostatkiem kwasowości, bez wyrazu → pospolite, zwyczajne
