ogólne określenie odnoszące się do zespołu właściwości aromatycznych danego wina; ludzki nos jest najistotniejszym, najbardziej wrażliwym organem degustacyjnym nierozerwalnie związanym z zapachem; ok. 1,5 mln receptorów zapachowych potrafi rozróżnić niezwykle bogatą gamę zapachów i smaków; większość wrażeń smakowych, nawet jeśli się tego nie uświadamia, rejestruje się węchem; próg percepcji zapachów jest różny i wraz z wiekiem podwyższa się, ale w odróżnieniu od smaku węch można nieco wytrenować, stąd nie zawsze z odczuwaniem zapachów młodzi ludzie radzą sobie lepiej; w degustacji wina n. oznacza zespół aromatów wydzielanych przez wino lub bukiet, chociaż ten termin odnosi się bardziej do win starzejących się w butelce, kiedy ich owocowy aromat przekształcił się w bardziej złożone zapachy; technicznie jest drugim etapem degustacji wina, analizą aromatów postrzeganych węchem; niektórzy odnoszą ten termin do szczególnie intensywnego bukietu, na ogół jednak określenie to nie nosi w sobie konotacji jakościowych; często mówi się, że wino ma „dobry nos” lub „nie ma nosa”; n. (aromat, bukiet) może być: zepsuty, klasyczny, złożony, rozwinięty, dyskretny, podejrzany, ekspresyjny, korzenny, słaby, zamknięty, czysty, mocny, mineralny, przyjemny, zdrowy, uczciwy, typowy, roślinny, żywy; degustacja węchowa; woń; posmak