14 win trzeciej klasy

CHATEAU GISCOURS
Margaux. To jedna z największych winnic Margaux (80 hektarów) i produkuje dziś nieco słabsze wina niż wskazywałby jej status 3eme Cru Classé. W 1995 roku winnicę i piękne chateau kupił frankofil zakochany w Médoc, holenderski biznesmen Eric Albada Jelgersma (ma obecnie blisko 100% udziałów w spółce). Wino zestawione jest z 65% Cabernet Sauvignon, 30% Merlota i 5% Cabernet Franc. Wino fermentuje w w kontrolowanej temperaturze. Dojrzewa przez 18 miesięcy w nowych barriques (30-40%). Wino jest bardzo aromatyczne, z niespodziewanie silną paletą smaków dojrzałych czarnych owoców z akcentami cedru i nowego dębu. Pierwsze wzmianki o chateau datowane sa na rok 1330. W połowie XVI wieku znae było już jako winnica. Wino z Giscours podawane było na dworze Ludwika XIV. W 1789 roku winnicę skonfiskowano (rodzinie Saint-Simon) jako dobro narodowe (Bien National). W połowie wieku XIX majątek należał do wielkiego paryskiego bankiera hrabiego Pescatore.

CHATEAU LAGRANGE
St-Julien. Château znane było już w Średniowieczu jako Maison Noble de Lagrange Monteil. Posiadłość Od 1631 roku wielokrotnie zmieniała właścicieli. W 1824 roku produkcja wina osiągnęła 120 tonneaux czyli około 12 000 skrzynek. W 1842 roku Minister Spraw Wewnętrznych Ludwika Filipa, hrabia Duchatel zainicjopwał meliorację winnicy. Za jego staraniem produkcja wina wzrosła do 300 tonneaux! (tonneau = 900 litrów, czyli 4 regularne bordoskie barrique). Był to złoty wiek Lagrange. Pozycja winnicy zaowocowała włączeniem jej jako 3-me cru w wielkiej klasyfikacji win bordoskich w 1855 roku.

CHATEAU CALON-SEGUR
St-Estephe. 74 hektarowa, najbardziej na północ wysunięta winnica ze wszystkich sklasyfikowanych w 1855 roku, produkuje około 20 tysięcy skrzynek znakomitego wina. Wino zestawione jest w 50% z Cabernet Sauvignon, w 25% z Cabernet Franc i 25% z Merlota (zależnie od rocznika, proporcje te ulegają zmianie). Średni wiek winorośli około 40 lat (2004). Dzisiejsza winnica stanowiła serce starej posiadłości Calon, która obejmowała większość gminy Saint Estephe. W końcu XVII wieku majątek przeszedł w ręce, znanego nam już księcia wina, Nicolasa de Ségur, który był już wtedy właścicielem Château Latour i Château Lafite. Do starej winnicy Calon należały ziemie, które tworzą dziś oprócz Calon-Ségur także winnicę Château Montrose. Charakterystyczne serce na etykiecie Calon-Ségur wyznacza motto pochodzące od samego Nicolasa de Ségur: Robię wino w Lafite i Latour, ale moje serce jest w Calon (lub Moje serce należy do Calon). Obecną właścicielką i mieszkanką Château jest pani Capbern Gasqueton, do której rodziny winnica należy przez ostatnie sto lat. Wino z Calon-Segur fermentuje w stalowych, emaliowanych zbiornikach, a starzeje się w barriques (w 40% w nowych) przez 18 miesięcy. Winnica jest obecnie w wysokiej formie z pięknymi, wysoko notowanymi rocznikami 1995, 1996 i 2000. Aby w pełni docenić to wino trzeba cierpliwie czekać przynajmniej dziesięć lat. Wino jest mięsiste, wspaniale owocowe, długie. Ma rubinową barwę, złożony aromat ziół, korzeni, wiśni, czarnej porzeczki, czasem czekolady i trufli.

CHATEAU KIRWAN
Margaux-Cantenac. Ma w ostatniej dekadzie szczytową formę, po latach nie przynoszących chwały statusowi Cru Classé. Nazwę swą bierze od swego pierwotnego, irlandzkiego właściciela, którego zgilotynowano w 1792 roku, podczas Rewolucji Francuskiej. Od 1925 roku należy do dużego bordoskiego négociant, Schrőder&Schyler, firmy założonej w 1739 roku. Piękne Chateau pochodzi z XVIII wieku. 35 hektarów winnicy obsadzone jest w 40% Cabernrt Sauvignon, w 30% Merlot, w 10% Petit Verdot i w 20% Cabernet Franc. Winogrona są ręcznie zbierane i fermentowane w stalowych kadziach w kontrolowanej temperaturze; 30-50% w nowym dębie przez 18 miesięcy. Jest lekko klarowane i filtrowane przed butelkowaniem. Konsultantem Château jest znany bordoski enolog Michel Rolland, któremu przypisuje się dobre wyniki w ostatnim dziesięcioleciu. Do tego samego właściciela należy także Chateau Fourcas-Hosten w Listrac.

CHATEAU LA LAGUNE
Haut-Médoc. To jedna z pięciu winnic sklasyfikowanych w 1855 roku, leżących poza obrębem prestiżowych gmin St-Estèphe, St-Julien, Pauillac i Margaux. Oprócz niej na tej liście znalazły się: Chateau Camensac, Chateau Belgrave, Chateau la Tour Carnet i Chateau Cantemerle. Château w 1715 roku zbudowała rodzina Seguineau. Wina z tej winnicy cieszyły się dobrą reputacją aż do XX wieku. Po zniszczeniach spowodowanych przez filokserę, przez ponad 50 lat nie mogła wydżwignąć się z upadku. Sytuacja zmieniła się, gdy w1957 winnicę zakupił Georges Brunet. Całkowicie odnowił nasadzenia i zmodernizował winnicę. Cztery lata póżniej, w 1961, odsprzedał ją domowi szampańskiemu Ayala. Popełnił wielki błąd, odsprzedając winnicę przed zbiorami, aby sfinansować zakup winnicy w Prowansji (Chateau Vignelaure). Wiadomo, 1961 rok w Bordeaux okazał się jednym z największych w XX stuleciu. Dziś Château La Lagune jest winem wielkim, garbnikowym, męskim. Prawie każdy rocznik spędza w 100% w dębie. Często porównywany jest nawet z winami 1-er cru. Owoce pochodzą z 70 hektarowej winnicy o glebie przypominającej raczej Graves (piaski i żwiry). Wino zestawia się w 50% z Cabernet Sauvignon, 20% Merlota, 20% Cabernet Franc i niezwykle wysokiej części 10% Petit Verdot. Po 15 miesiącach dojrzewania w barriques produkuje się tu około 33 tysięcy skrzynek znakomitego wina. Druga etykieta: Moulin de La Lagune albo Chateau Ludon Pomies Agassac do 1998 roku.

CHATEAU FERRIERE
Margaux. 8 hektarowa winnica w połowie XVIII wieku należała do Gabriela Ferriere, królewskiego agenta w Bordeaux, urzędnika odpowiedzialnego za królewskie polowania. W 1777 odsprzedał go swemu kuzynowi, także Gabrielowi, który razem ze swym bratem Jean’em, w okresie terroru Robespierre’a zostali uwięzieni. Po upadku Robespierre’a, w 1795 roku, Jean został mianowany merem Bordeaux. Jeden ze spadkobierców, M.Henri Ferriere, w 1914 roku sprzedał majątek Armandowi Feuillerat, właścicielowi Château Marquis de Terme w Margaux. W 1921 roku Château przeszło w ręce jego córki, pani André Durand-Feuilerat. Przez wiele lat Ferriere uważano za drugie wino Château Prieuré-Lichine lub Lascombes, znanych winnic w Margaux, które eksploatowały winnicę. W 1988 roku winnicę zakupili właściciele innej znakomitej winnicy, Château Chasse-Spleen. Anulowali oni kontrakt dzierżawny z Lascombes i odtąd winnica zaczęła pracować na własny rachunek. Od 1992 roku majątkiem i winnicą zarząca pani Claire Villars. Średni wiek winorośli (2003) wynosi 35 lat. 80% Cabernet Sauvignon, 15% Merlot, 5% Petit Verdot. Wino ma piękny kolor, przyjemny nos, z delikatną wanilią i niuansem mokki, stylowe.

CHATEAU D’ISSAN
Margaux-Cantenac. Produkuje bogate w aromaty wina, o jedwabistej teksturze, które często są wśród najlepszych win w tej apelacji. Piękne XVIII wieczne chateaux otoczone fosą jest często opisywane jako najbardziej romantyczne w Médoc. Właścicielem winnicy i chateau od 1945 roku jest rodzina Cruse. Obecnie jest nim Emmanuel Cruse, jego żona i syn Lionel. 52 hektarowa winnica obsadzona jest w 70% Cabernet Sauvignon i w 30% Merlot. Wina dojrzewają przez 18 miesiecy w dębowych barriques (33% nowe). Wino butelkowane jest bez filtrowania. Podobno było to ulubione wino Franciszka Józefa, cesarza Austro-Węgier.

CHATEAU LANGOA BARTON
St-Julien. W poczatkach XVIII wieku majątek nabył Bernard de Pontet, a w 1758 rozpoczął budowę obecnego château. Jego spadkobierca sprzedał majatek, zwany wtedy Pontet-Langlois, aby skupić swoją uwagę na Château Pontet-Canet. W grudniu 1821 roku majatek nabył Hugh Barton. Winnica ta nie ma nic wspólnego z z Château Léoville-Barton, łączy je jedynie nazwisko właściciela. Ponadto w Langoa produkuje się wina dla Léoville-Barton, ponieważ nie ma w tym majątku château. Winnica ma 15 hektarów w centrum gminy St-Julien. Uprawia się tu 72% Cabernet Sauvignon, 20% Merlota i 8% Cabernet Franc. Langoa jest winem nieco lżejszym niż Léoville-Barton, szybciej dojrzewającym, winifikowanym w sposób tradycyjny w dużych 200 hektolitowych , dębowych zbiornikach, co dziś jest rzadkością. Zdarzało się, że w ślepych degustacjach punktowane było wyżej niż Léoville-Barton.

CHATEAU MALESCOT ST-EXUPERY
Margaux. Majątek w Margaux o historii sięgającej XVIII wieku. Przez lata winnica straciła nieco reputację. W 1955 roku zakupiła winnicę rodzina Zugerów, która zainwestowała duże pieniądze, które sprawiły, że jest to dzisiaj jedna z najwyżej notowanych cru w Margaux. Dzisiaj kierowana jest przez Jean-Luc Zugera. Obecnie winnica składa sie z pięciu odrębnych działek w gminie Margaux. Wino zestawiane jest 50% z Cabernet Sauvignon, 35% Merlota, 10% Cabernet Franc i 5% Petit Verdot. Dojrzewa przez 16 miesięcy w dębowych barriques, z czego 80% jest nowych. Butelkowane są bez filtrowania. Malescot-St-Exupéry może być dość lekkie za młodu, ale po 6-7 latach leżakowania osiąga piękny bukiet, harmonię i jedwabistą teksturę.

CHATEAU PALMER
Charles Palmer (1777-1851) był synem angielskiego gentlemana, znanego w londyńskiem świecie towarzyskim. Był przyjacielem Lorda Camdena i Markiza Bath z którymi kończył Eton i Oxford. W 1808 roku został Mayorem Bath, potem członkiem Parlamentu. Kupiwszy patent oficerski został oficerem sławnego 10-tego Regimentu Husarów, pozostającym pod dowództwem Księcia Regenta, przyszłego Króla Anglii, Jerzego IV. W 1814 roku wszedł w posiadanie znacznej kwoty pieniędzy, którą zdecydował sie zainwestować w winnicę. Wybór padł na Château de Gasqc. Między 1816 a 1831 powiększył swój majątek ziemski do 163 hektarów (w tym 82 hektary winnic). Generał Major Palmer mieszkał głównie w Londynie, winnicą zajmowali się specjaliści z branży winiarskiej. Palmer zajmował się promocją swych win w Anglii, głównie w londyńskich sferach wyższych i na Dworze. Robił to z powodzeniem dzięki swym nienagannym manierom i znajomościom. Był człowiekiem kochającym dobre towarzystwo, dobre jedzenie i wina. W 1843 roku zbankrutował i zmuszony był sprzedać swój piękny majątek w Margaux. W latach 1844-1853 Château Palmer zarządzana była przez Caisse Hypothécaire w Paryżu. W 1853 roku, za kwotę 413 tysięcy franków, Château zakupili bracia Isaac i Emil Péreire, bankierzy, konkurenci Rothschildów w okresie Drugiego Cesarstwa. Na owe czasy była to ogromna kwota pieniędzy. To za ich czasów powstało w obecnym kształcie Château, gdy dobudowano do niego cztery charakterystyczne wieżyczki. Niestety, mimo ogromu pracy jaką bracia włożyli w restrukturyzację winnicy, było jeszcze za wcześnie, aby osiągnąć najwyzszy status w klasyfikacji w 1855 roku. Dziś, mimo posiadania statusu 3me cru, cieszy sie sławą jednego z najlepszych win z Bordeaux. Po wielkim kryzysie lat 30-tych XX wieku, rodzina Péreire sprzedała Château Palmer grupie kilku zaprzyjażnionych winiarskich rodzin: Ginestet, Mialhe, Sichel i Mahler-Besse. Po II Wojnie Światowej do dzisiejszej świetności doprowadził ją Jean Bouteiller, zięć Fryderyka Mahlera, współwłaściciela winnicy, ojciec obecnego managera Châtau Palmer – Bertranda. Do dziś spadkobiercy holenderskiej rodziny Mahler-Besse i angielskiej Sichel (34% kapitału) są właścicielami winnicy.

CHATEAU CANTENAC BROWN
Margaux. Podobnie jak w Boyd-Cantenac, ziemię pod przyszłą winnicę zakupił w 1754 roku Jacques Boyd, rezydujący w Bordeaux. Utworzył posiadłość winiarską, z której w przyszłości powstały dwie winnice, Boyd-Cantenac i Cantenac Brown. Obie winnice w 1806 roku zakupił John Lewis Brown, malarz pochodzenia angielskiego. Brown zbudował Château w stylu angielskiego Renesansu. Należał do bordoskiej elity, organizował tu cieszące się renomą wieczory towarzyskie. W 1843 roku sprzedał winnicę bankierowi o nazwisku Gromard. On to zarządzał winnicą, która w 1855 roku sklasyfikowana została jako 3me cru classé pod nazwą Boyd. W 1860 roku winnicę kupił bogaty bordoski négociant Armand Lalande, właściciel wielu innych winnic, w tym Léoville-Poyferré. Od tej chwili winnica zaczęła funkcjonować już jako Cantenac-Brown. Różnymi kolejami losu winnica w 1968 przeszłą w ręce rodziny Vivier, właścicieli Maison de Luze. W 1987 roku winnicę sprzedano Compagnie du Midi, która dokonała fuzji z Grupą AXA.

CHATEAU BOYD-CANTENAC
Margaux. Winnicę założył w 1754 roku Jacques Boyd, z pochodzenia Irlandczyk. W 1806 roku sprzedał ją Johnowi Lewisowi Brownowi, przez małżeństwo spowinowaconemu z rodziną właścicieli winnicy. Od tej pory Boyd-Cantenac cieszy się dobrą reputacją i w 1855 roku sklasyfikowane zostało jako 3me Cru. Do początku lat trzydziestych XX wieku winnica należała do rodziny Ginestet, ówczesnych właścicieli Château Margaux, którzy sprzedali winnicę właścicielowi sąsiedniego Château Pouget – Panu Guillemet. Do dziś rodzina Guillemet zarządza winnicą ze swego Chateau Pouget, tam też wino jest winifikowane i przechowywane. W winnicy robi się wina w tradycyjnym stylu.

CHATEAU DESMIRAIL
Margaux. Od 1994 roku właścicielem 28 hektarowej winnicy jest Denis Lurton. Produkcja to około 5 tysięcy skrzynek. CS 80%, Merlot 15%, Cabernet Franc 5%. Tę sławną winnicę przywrócił do życia Lucien Lurton (ojciec Denisa). Wina są niezwykle perfumowane, miekkie i eleganckie z powodu niezwykle wysokiej proporcji Cabernet Sauvignon.

CHATEAU MARQUIS-D’ALESME-BECKER
Margaux. Należy obecnie do Jeana-Claude Zugera. Wielkość posiadłości to około 16 hektarów, sama winnica obejmuje obszar około 10 hektarów. Było jedną z trzech pierwszych winnic w Margaux utworzonych w 1585 roku przez markiza d’Alesme. Był on jednym z pierwszych, którzy zaczęli tworzyć winnice w Médoc. Stara rezydencja markiza w stylu Ludwika XIII, w 1859 roku została powiększona i odrestaurowana. Park Château Marquis d’Alesme graniczy z winnicą znakomitego Château Margaux. Wino jest wysoko cenione z powodu wspaniałego bukietu.