Klasyfikacja z 1855 roku

Klasyfikacja z 1855 roku. Medoc. W tej części regionu Bordeaux możemy spotkać następujące apelacje: AOC ogólne: Bordeaux, Bordeaux Supérieurs, AOC regionalne: Haut Médoc, Medoc, AOC gminne (appellation communale): Saint Estephe, Pauillac, Saint Julien, Margaux, Listrac i Moulis. Najlepsze wina z Médoc poddawane są zwyczajowej lub oficjalnej klasyfikacji: Grand Cru, Cru Bourgeois i Cru Artisan. Klasyfikacja Grand Cru dzieli wina z Médoc na 5 kategorii (klas). Jest to klasyfikacja jakościowa, pierwsza tego typu we Francji (stworzono ją prawie 150 lat temu w 1855 roku). Została ona dokonana przez kupców winnych i dotyczyła win z Médoc, uznawanych wtedy za najlepsze.

klasyfikacja z 1855 roku

Klasyfikacja z 1855 roku nigdy nie miała zostać uznana za oficjalną. Dziś jest i oficjalną i najbardziej prestiżową w Bordeaux. Jedynym château spoza Médoc, spośród 61 uwzględnionych w tej klasyfikacji, było Château Haut-Brion z Graves. Wszystkie te wina mają prawo używać nazwy Grand Cru Classé. A oto jak przedstawia się ta klasyfikacja:

1er GRANDS CRU CLASSES
Château Lafite (Pauillac), Château Margaux (Margaux), Château Latour (Pauillac), Château Mouton-Rothschild (Pauillac).

2ème GRANDS CRU CLASSES
Château Rausan-Ségla (Margaux), Château Rauzan-Gassies (Margaux), Château Gruaud-Larose (St-Julien), Château Brane-Cantenac (Cantenac), Château Léoville-Las-Cases (St-Julien), Château Léoville-Poyferré (St-Julien), Château Léoville-Barton (St-Julien), Château Dufort-Vivens (Margaux), Château Lascombes (Margaux), Château Pichon-Longueville (Pauillac), Château Pichon-Longuevlle-Lallande (Pauillac), Château Ducru-Beaucaillou (St-Julien), Château Cos d’Estournel (St-Estèphe), Château Montrose (St-Estèphe).

3ème GRANDS CRU CLASSES
Château Giscours (Labarde), Château Kirwan (Cantenac), Château d’Issan, Cantenac, Château Lagrange, St-Julien, Château Langoa (St-Julien), Château Malescot-St-Exupery (Margaux), Château Cantenc-Brown (Cantenac), Château Palmer (Cantenac), Château La Lagune (Ludon), Château Desmirail (Margaux), Château Calon-Ségur (St-Estèphe), Château Ferrière (Margaux), Château Marquis-d’Alesme-Becker (Margaux), Château Boyd-Cantenac (Cantenac).

4ème GRANDS CRUS CLASSES
Château St. Pierre (St-Julien), Château Branaire-Ducru (St-Julien), Château Talbot (St-Julien), Château Duhart-Milon (Pauillac), Château Pouget (Cantenac), Château La Tour Carnet (St-Laurent), Château Beychevelle (St-Julien), Château Prieuré (Cantenac), Château Marquis de Terme (Margaux), Château Lafon-Rochet (St-Estèphe).

5ème GRANDS CRUS CLASSES
Château Pontet Canet (Pauillac), Château Batailley (Pauillac), Château Haut-Batailley (Pauillac), Château du Tertre (Arsac), Château Haut-Bages-Libéral (Pauillac), Château Pédesclaux (Pauillac), Château Grand-Puy-Lacoste (Pauillac), Château Grand-Puy-Ducasse (Pauillac), Château Lynch-Bages (Pauillac), Château Lynch-Moussas (Pauillac), Château Dauzac (Labarde), Château Mouton-d’Armailhacq (Pauillac), Château Belgrave (St-Laurent), Château Camensac (St-Laurent), Château Cos-Labory (St-Estèphe), Château Clerc-Millon (Pauillac), Château Croizet-Bages (Pauillac), Château Cantemerle (Macau).

klasyfikacja z 1855 roku

Klasyfikacja z 1855 roku mimo upływu ponad 150 lat ma nadal ogromny wpływ na preferencje klientów przy zakupie win bordoskich, mimo kontrowersji z nią związanych już w momencie jej powstania. Już wtedy uważano ja za niekompletną i prowizoryczną. Potrzeba klasyfikacji i porównywania tkwi głęboko w ludzkiej naturze, w naturze Francuzów szczególnie. Pierwsza próba klasyfikowania win bordoskich sięga drugiej połowy XVII wieku.

Pierwsze zapiski o jakości wina z Bordeaux pochodzą z 1663 roku, zrobił je niejaki Samuel Pepys i dotyczyły Ho Bryan, co jak łatwo się domyślić oznaczało wino z dzisiejszego Chateau Haut Brion w Graves. Było to prawie 200 lat wcześniej, nim pojawiło się w klasyfikacji z 1855 roku jako jedno z czterech Grand Cru Classé, razem z Lafite-Rothschild, Latour i Margaux. Powstanie wielkich winnic bordoskich było wynikiem wielu czynników, głównie potrzebą inwestycji arystokracji bordoskiej. Médoc był najbardziej intensywnie rozwijającą się bordoską strefą winiarską.

Gdy w 1855 roku cesarz Napoleon III zadecydował o zorganizowaniu Wystawy Światowej w Paryżu, zażyczył sobie, aby zaprezentowały się na niej wszystkie regiony winiarskie kraju. O zaaranżowanie części winiarskiej poprosił Chambre de Commerce w Bordeaux. Członkowie Izby zdali sobie sprawę z niezręczności sporządzenia listy najlepszych Châteaux. Ustalili jedynie, że wina zostaną sklasyfikowane w pięciu klasach. Zaś obowiązek ustalenia listy Châteaux zrzucili na Syndicat de Courtiers – organizację handlarzy win. Niewątpliwie była to organizacja znająca najlepiej winny rynek bordoski. W ciągu dwóch tygodni ustalili dokładną i kompletną listę wszystkich czerwonych win z Żyrondy, ze wskazaniem przynależności do odpowiedniej klasy. I tak powstała najsłynniejsza lista najlepszych win bordoskich z 1855 roku.

klasyfikacja z 1855 roku

Na liście było 58 Châteaux: cztery 1-er Cru, dwanaście 2-me Cru, czternaście 3-me Cru, jedenaście 4-me Cru i piętnaście 5-me Cru. Nikt nie wątpił, że lista jest kontrowersyjna, dlatego courtiers z góry zastrzegli, że nie jest to oficjalny ranking win, a jedynie wskazanie najlepszych źródeł zakupu win bordoskich. Zaskakujące jest, że na liście najlepszych czerwonych win bordoskich znalazły się praktycznie tylko wina z Médoc. Poza Haut Brion pominięto cenione wina z Graves, o dłuższej historii winiarskiej niż Médoc. Nie znalazł się na niej Cheval Blanc z St-Emilion, ani Canon z Fronsac, wina o wielkiej reputacji w XIX wieku. Najwyraźniej jakościowa rewolucja win medocańskich oraz siła tamtejszych wielkich majątków winiarskich miała tu zasadnicze znaczenie.

Reakcja na klasyfikację była dosyć gorąca. Pierwotna klasyfikacja z 1855 roku zawierała listę Châteaux w każdej klasie, zaczynajac od najlepszych pod względem jakości. I tak na przykład Mouton-Rothschild znalazł się na czele listy win 2-me Cru. Pod presją właścicieli innych winnic, w obrębie każdego Cru sporządzono listę w porządku alfabetycznym. Od 1855 roku jedynie Rotschildowie z Château Mouton zdołali w 1973 roku zmienić status winnicy.