Grappa Marolo. Maciej Nowicki napisał świetny tekst o grappie od naszych Przyjaciół z destylarni Marolo. Życzymy miłej lektury przy kieliszku Grappy od Paolo i Lorenzo Marolo!

„Włoska grappa przez długi czas nie budziła uznania wśród polskich miłośników alkoholi mocnych. Nie widziano powodu, by pić “włoski bimber” i za niego płacić, skoro można zakupić albo samemu wyprodukować analogiczny polski.

Sytuacji nie pomagały butelki przywożone z wakacji. Podobnie jak w przypadku chianti w nieśmiertelnym wiklinowym koszyczku, zwykle kupowano najtańsze grappy, a te są zwykle ohydne i rzadko kto był w stanie choćby dopić to, co sam zakupił. Jednym słowem byliśmy w miejscu, w którym sami Włosi znajdowali się do lat 80. XX wieku. Wtedy większość produkowanej w Italii od XV wieku (za miejsce narodzin uznaję się miasteczko Bassano di Grappa w regionie Veneto) grappy faktycznie pochodziła z pozostałości po produkcji wina (łącznie z szypułkami i gałązkami), a produkt finalny – nazwijmy to po imieniu – po prostu śmierdział. Przylgnęła do niej etykieta „wódki biedaków”, a w bardziej optymistycznej wersji – alkoholu wyrabianego, pijanego i lubianego wyłącznie przez rolników.

Paolo Marolo w 1967 roku ukończył studia enologiczne w Albie i postanowił kontynuować karierę naukową jako nauczyciel w tym samym miejscu. Wykładał przedmiot o wdzięcznym tytule „Produkcja likierów i nalewek ziołowych”, wkrótce zaś zajął się tą dziedziną od strony praktycznej. 10 lat później wraz z bratem otworzył niewielką gorzelnię, nadając jej imię św. Teresy – wielkiej postaci katolickiej kontrreformacji, której fresk widniał na zewnętrznej ścianie ich rodzinnego domu w Alba. Sam Paolo nie uważał się za kontrreformatora produkcji grappy, wprowadził do produkcji wiele innowacji – m.in. własny model alembika. Dziś gorzelnia znana jest zwłaszcza z limitowanych serii destylatów najwyższej jakości.

Grappa di Barolo 12 Anni – tutaj kończą się żarty, a zaczyna proces medytacji nad kieliszkiem. Minimum 12 lat w beczkach, prawdziwa feria aromatów: od kandyzowanych owoców, przez nuty pikantne, szczyptę tytoniu, skóry, akcentów likierowych, skończywszy na prażonych orzechach i intrygującej, cytrynowej końcówce. Wow!”

Maciej Nowicki, Winicjatywa.pl.