wino z drastycznie zaznaczonymi taninami i (lub) podwyższoną kwasowością, pełne ciała, zdecydowanie niedojrzałe, chociaż niekoniecznie młode; wino, któremu brak łagodności czy miękkości, cierpkie, nierozwinięte, nieprzyjemne w kontakcie z podniebieniem; wino, w którym nadmierna kwasowość nie jest zrównoważona przez alkohol (jest go w nim również zbyt wiele); charakter przypisywany winom czerwonym, w których cechy tanin i kwasów wzajemnie się wzmacniają (synergia), czyniąc wino bardzo ściągającym i agresywnym; cechy te podkreśla brak elementów łagodzących wino, takich jak cukier i gliceryna; dobre, wysokiej klasy wino, mimo że twarde, z czasem łagodnieje, niekiedy stając się winem wielkim; słabsze wino nie zawsze osiąga swe apogeum; t. można zaobserwować podczas degustacji młodych, czerwonych, ale długowiecznych win, te jednak nie powinny być zbyt szorstkie czy nieprzyjazne; cecha ta jest dobrze widziana w białych winach towarzyszących skorupiakom oraz pożądana w winie serwowanym do dań o wysoce wyrazistym smaku; wino t. jest nieco przyjemniejsze niż szorstkie, łagodniejsze niż ostre, jest przeciwieństwem wina giętkiego czy miękkiego, łatwego w piciu; cechę tę wykazują także tanie wina, do których dodano kwasu winnego w celu wzmocnienia jego kwasowości; ostrość bez względu na wiek jest już skazą lub wadą wina; wina t. powstają zwykle w gorących latach lub z powodu zbyt długiego kontaktu ze skórkami, szypułkami i pestkami podczas fermentacji; z czasem łagodnieją, niektóre mogą nawet stać się wielkimi; żylaste; szczypiące; taninowe; zamknięte; dotykowe cechy wina