drobiny ciał stałych osadzających się w butelce lub na dnie beczki podczas starzenia się wina (czasami może mieć formę skorupy); nie jest to oznaka złego wina, przeciwnie – wskazuje na jego wysoką jakość; może mieć dwie formy: amorficzną (bezpostaciową, pozbawioną budowy krystalicznej) lub krystaliczną; wino z o. zazwyczaj wymaga dekantacji; ?o. mogą być resztki organiczne, barwniki wytrącone w procesie koagulacji, martwe drożdże, sole, kryształki kwasu winowego,  taniny, które uległy polimeryzacji; niektóre wina, takie jak szampan czy muscadet znad Loary, nawet przez dłuższy czas leżakują na drożdżowym o. (sur lies), bez batonażu, aby uzyskać charakterystyczny dla nich bukiet i smak; w tym przypadku drożdże, zużywając tlen, pomagają utrzymać winu świeżość i chronią je przed utlenianiem; rocznikowe porto (vintage) zwykle ma potężny o., co jest jego cechą charakterystyczną; sole kwasu winowego niekiedy występujące w butelkach dobrego niemieckiego rieslinga powstają w naturalnym procesie i są oznaką jego wysokiej jakości; aby zatrzymać ten proces, wina niemieckie stabilizuje się w niskiej temperaturze ok. 0°C (tzw. zimna stabilizacja), a powstałe wtedy bezbarwne, twarde kryształki są łatwe do usunięcia przed butelkowaniem; o. jest również to, co pozostaje na dnie beczki po klarowaniu wina, Amerykanie nazywają to mułem lub błotem (mud); większość ?o. usuwa się podczas pierwszego obciągu i nie przedstawia on żadnej wartości organoleptycznej, z wyjątkiem niektórych win białych; wzruszany o. (batonaż) dodaje winu tłustości i złożoności, jest pomysłem burgundzkim, który obecnie stosuje się także w Bordeaux i innych regionach winiarskich; jeśli wino zbyt długo pozostaje na o., może mieć niezbyt przyjemny, cierpki, ziemisty smak, który usuwa się poprzez częste napowietrzanie go przed zabutelkowaniem; crusted port; autoliza; acetale; wyrób win czerwonych; wygląd