wino przyjemne, bezpretensjonalne, przeznaczone do picia jako świeże i młode; ma zwykle jaśniejszą szatę, słabszą strukturę, brak mu nieco ciała; wino dyskretne, mało treściwe, o słabej teksturze, niskiej zawartości tanin, alkoholu i/lub cukru, podaje się najlepiej nieco schłodzone, do szybkiego spożycia; nie oznacza, że jest ono cienkie, wodniste, o słabym smaku, chociaż jako określenie degustacyjne używane bywa jako grzeczne, kulturalne określenie takiego wina; zawsze jednak powinno być zrównoważone (równowaga) i przyjemne w piciu; w Stanach Zjednoczonych, podchodząc do tego czysto technicznie, zdefiniowano tak wino zawierające nie więcej niż 14% alkoholu; w pojęciu marketingowym za wino l. uważa się wino o niskim stężeniu alkoholu (7–10%), dostarczające mniej kalorii (!); w sposób zamierzony wina takie uzyskuje się głównie poprzez wczesny zbiór winogron, zanim osiągną pełną dojrzałość, czyli zbyt wysoką zawartość cukrów; bardziej kosztownym sposobem na uzyskanie tego efektu jest próżniowa destylacja wina: niestety oba sposoby obniżania zawartości alkoholu i kaloryczności wina przekładają się na utratę jego walorów aromatycznych i smakowych; przykładem wina l. może być beaujolais nouveau lub proste, młode wina mozelskie; zwykle l.wina są przyjemne za młodu, rzadko kiedy dobrze się starzeją; określenie odnosi się przede wszystkim do win czerwonych, ponieważ nie ma ono większego sensu w winach białych, które mogą być winami wielkimi, chociaż lekkimi; przyjemna cecha win białych, przeciwieństwo wina ciężkiego, full-bodied, mięsistego, skoncentrowanego; w odniesieniu do aromatu wino l. oznacza takie, w którym aromat jest wyczuwalny już z pierwszym nosem, a drugi nos ujawnia trochę cięższe aromaty; ciężar wina; light-bodied