ostatnia faza degustacji wina, po ocenie wyglądu (oko), zapachu (nos) i smaku (paleta); zespół wrażeń smakowych odczuwanych po spożyciu lub wypluciu degustowanego wina; podczas połykania lub wypluwania wino dostrcza licznych wrażeń smakowych i zapachowych, zanim całkowicie one nie zanikną; f. określa więc końcowy smak, zapach i wrażenietekstury pozostające w ustach, w tylnej części języka, jest częścią jego ogólnie pojętej równowagi; podczas f. degustator ocenia długość wina w ustach oraz jakość samego f., używając takich wyrażeń, jak: dobry, mocny, długi, żywy, wyróżniający się, szczytowy, f. jak ogon pawia lub krótki, wodnisty, nietrwały, złej jakości, bez finiszu; dobre wina charakteryzują się pięknym, długim f., słaby f. lub jego brak stanowi o niedoskonałości trunku; trwałość f. zwykle określa się w sekundach (caudalie); znaczącym składnikiem dobrego f. są taniny, a przede wszystkim dobry rodzaj kwasowości; nie należy go utożsamiać tylko z długością wina na podniebieniu czy jego trwałością, które są elementem nieco późniejszym i dotyczą w istocie aromatu, f. dotyczy przede wszystkim kubków smakowych; atak; paleta; posmak; trwałość aromatyczna; trwałość smakowa